(Εικόνα: Noah Smith)
Μετά τον προϋπολογισμό της επόμενης βαθμίδας αναβαθμίσεων για τον υπολογιστή μου, το συνολικό κόστος των νέων εξαρτημάτων μου με έκανε να μαντεύω ασταμάτητα κάθε δολάριο. Συνέχισα να σκεφτόμουν 'χρειάζομαι πραγματικά αυτό;' και «πόση διαφορά θα κάνει αυτό πραγματικά;», η απάντηση και στα δύο είναι πάντα μια ανόητη παραλλαγή του «εξαρτάται». Τώρα περισσότερο από ποτέ, νιώθεις ότι το να έχεις υλικό κορυφαίων ραφιών σημαίνει λίγα στον κόσμο των μη βελτιστοποιημένων, ημιτελών παιχνιδιών triple-A, και η υπέρβαση του ρουβίκωνα του 4K gaming είναι εντελώς αδύνατο, αν δεν μπορείς να ρίξεις 1.000 $ μόνο σε μια κάρτα γραφικών.
Οπότε πήγα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αντ' αυτού αγόρασα ένα CRT.
Αν έχετε κάνει μια πρόχειρη αναζήτηση για το πώς φαίνεται το σύγχρονο gaming σε ένα CRT τη δεκαετία του 2020, ίσως να έχετε συναντήσει αυτή η βαθιά κατάδυση από την Digital Foundry. Είναι ένα υπέροχο βίντεο και περιγράφει ορισμένα από τα τεχνικά πλεονεκτήματα μιας οθόνης CRT—ζωντανά, ζωντανά χρώματα που αναδύονται πραγματικά, με βαθύ μαύρο και εκτυφλωτικά λευκά που οι LCD μπορούν μόνο να ονειρεύονται. Απόκριση και ευκρίνεια κίνησης που δεν έχουν ταίρι ακόμα σήμερα στις περισσότερες επίπεδες οθόνες υψηλής ανανέωσης. Αυτό το βίντεο Digital Foundry δείχνει τη Sony FW900, την Rolls Royce των οθονών CRT, ικανή να χειριστεί ανάλυση 4K στις 16:10.
Εσείς και εγώ πιθανότατα δεν θα βρούμε ποτέ μια οθόνη τόσο καλή χωρίς ένα θαύμα Craigslist, καθώς είναι εξαιρετικά σπάνια και τραγελαφικά ακριβά. Όχι, αν περπατήσετε σε αυτό το μονοπάτι, πιθανότατα θα καταλήξετε σε κάτι στο εύρος των 900p στα 4:3, προδιαγραφές που δεν θαμπώνουν απαραίτητα στο χαρτί. Αλλά η εμπειρία της χρήσης ενός CRT για την αναπαραγωγή παιχνιδιών υπολογιστή, ειδικά των σκοπευτικών με γρήγορο ρυθμό, είναι πολύ καλύτερη από ό,τι μπορούν να μεταφέρουν οι προδιαγραφές—θα νιώσετε σαν ο Milhouse να παίζει Bonestorm.
Το bunny-hopping από τη μια ανταλλαγή πυροβολισμών στο Dusk αισθάνθηκε σχεδόν τόσο καλή όσο φαινόταν, με τις αντίθετες κορεσμένες και αποκορεσμένες άκρες του καλλιτεχνικού σχεδιασμού της να εκρήγνυνται με πλούσιους τόνους και βαθιές σκιές. Το ίδιο συνέβη και με τους γκρινσκοτεινούς ομολόγους Warhammer 40.000 Boltgun & Darktide - όπου τα μπλουζ και τα ματζέντα του Boltgun ήταν ακαταμάχητα, το βάθος των καφέ, μαύρων και πράσινων στο Darktide έμοιαζε με την εικόνα σαν να είχε βυθιστεί σε βιομηχανική βρωμιά. Τα παλλόμενα φόντο του Hotline του Μαϊάμι έμοιαζαν με τσουνάμι υγρού νέον που ξεχύνονταν από την οθόνη.
Ωστόσο, ακόμη και το να αποκτήσεις ένα από αυτά τα πράγματα είναι εμπόδιο. Λόγω του μεγέθους και της ηλικίας τους, είναι πολύ λογικό να αγοράζετε και να παραλαμβάνετε τοπικά, πράγμα που σημαίνει ότι ψάχνετε για μια κοινότητα στην περιοχή σας. Όταν αποφάσισα ότι ήθελα να κυνηγήσω μια παλιά οθόνη, μπήκα σε μια τοπική ομάδα vintage ανταλλακτικών υπολογιστών και ζήτησα από έναν διαχειριστή μερικές συμβουλές για το πού να ξεκινήσω να ψάχνω για CRT 19 ιντσών. Ήμουν εντελώς τυχερός όταν είπε ότι είχε ένα που επρόκειτο να καταθέσει για $80.
Αν θέλετε να φτιάξετε έναν για τον εαυτό σας, αξίζει να προσέχετε αυτούς τους μεγάλους κάδους ανακύκλωσης ηλεκτρονικών απορριμμάτων που βλέπετε στο τοπικό εμπορικό κέντρο κάθε τόσο — ίσως να μην χρειαστεί καν να ξοδέψετε μετρητά. Η αγορά του Facebook και οι λίστες Kijiji είναι επίσης εξαιρετικά σημεία, ειδικά όταν κάνετε αναζήτηση με τις λέξεις-κλειδιά 'παλιά οθόνη υπολογιστή'.
Ένα ψάξιμο που έκανα κατά τη διάρκεια της απόκτησής μου δεν ήταν η εκ των προτέρων μέτρηση του πλήρους αποτυπώματος της οθόνης - ένα CRT θα καταπολεμήσει ολόκληρη τη διάταξη σας για τον χώρο που του αξίζει, ιδανικά ένα γραφείο σε βαθιά γωνία με άφθονη υποστήριξη. Το μηχανοκίνητο γραφείο μου ικετεύει για θάνατο από τότε που πήρα αυτό το πράγμα τον Ιανουάριο.
Όταν τελικά είχα ρυθμίσει τα πάντα (και διαμόρφωσα σωστά την ισορροπία RGB), απολάμβανα την πλήρη δόξα της τεχνολογίας του παρελθόντος, τις επιλογές φίλτρου CRT στο Hotline Miami και τους εξομοιωτές αμέσως περιττεύουν. Ένα από τα πρώτα παιχνίδια που έσπευσα να εκκινήσω ήταν το Armored Core 3 (εξομοίωση μέσω του PCSX2), μια επανάληψη που είχε καθυστερήσει πολύ πριν από το επερχόμενο Armored Core 6. Το CRT έλιωσε πολλές από τις οδοντωτές «λεπτομέρειες» χαμηλής ανάλυσης που είχαν αντιστοιχιστεί οι εκτεθειμένες επιφάνειες του μηχανισμού, δίνουν τώρα περισσότερο την εντύπωση των πριτσίνων, των αισθητήρων και των πάνελ παρά για τις μάζες των pixel που τα μεταφέρουν στην πραγματικότητα.
Οι οθόνες CRT είναι πολυπόθητες στην κοινότητα των ρετρό παιχνιδιών, ιδιαίτερα μεταξύ των οπαδών των παιχνιδιών μάχης που εκτιμούν τα λίγα επιπλέον καρέ ανταπόκρισης που τους παρέχει ένα αναλογικό σήμα. Τα παιχνίδια κονσόλας χαμηλής ανάλυσης επωφελούνται επίσης οπτικά παρακάμπτοντας τη διαδικασία λάσπης της αναβάθμισης HD. ο CRTPpixels λογαριασμός στο Twitter επισημαίνει πώς το «fuzz» μιας οθόνης CRT εξομαλύνει τις φυσικά τραχιές άκρες της τέχνης pixel (συχνά προς το καλύτερο) και τα σύγχρονα παιχνίδια επωφελούνται επίσης από αυτό το αναλογικό fuzz, δίνοντας στην εικόνα ένα είδος ενσωματωμένου αντι- αλλοίωση.
(Εικόνα: Noah Smith)
Σε παιχνίδια υπολογιστών προηγμένης τεχνολογίας, αυτό απελευθερώνει σημαντικό μυ της GPU που μπορεί να κατευθυνθεί προς την ποιότητα υφής, τον φωτισμό ή την ανάλυση—τρέχοντας το διαβόητα μη βελτιστοποιημένο Darktide στα 1050p με τα περισσότερα από τα απενεργοποιημένα μετά την επεξεργασία παρήγαγε μια αισθητά πιο ελκυστική εικόνα σε ένα CRT παρά στις οθόνες LCD μου και δίνοντάς μου μερικά επιπλέον καρέ που χρειάζομαι τόσο πολύ. Είχα την ίδια εμπειρία με το Cyberpunk 2077—η μούσκεμα στα ιριδίζοντα ηλεκτρικά μπλουζ, τα πράσινα και τα ματζέντα της Night City ήταν τόσο μεταμορφωτική που ολοκλήρωσα να επαναλαμβάνω ολόκληρο το παιχνίδι μέσα σε μια εβδομάδα.
Όχι μόνο οι έντονα ζωντανές χρωματικές παλέτες των χαρακτηριστικών περιοχών της Night City έγιναν εντυπωσιακά όμορφες σε μια αναλογική οθόνη, αλλά η υπολογιζόμενη πτώση μου στις ρυθμίσεις γραφικών είχε σταθερή απόδοση σε όλη τη διάρκεια.
Υπάρχουν, φυσικά, πολύ σημαντικά μειονεκτήματα και συμβιβασμοί. Αποφάσισα να δοκιμάσω τον λανθάνοντα χρόνο παίζοντας στο πίσω μισό της υπέροχης θύρας PC Bayoneta 1 και βομβαρδίζομαι με αδύνατες επιθέσεις εκτός οθόνης. Η απόκριση της οθόνης ήταν εξαιρετική, αλλά η λογική του παιχνιδιού δεν λαμβάνει υπόψη την αναλογία διαστάσεων κατά τον προσδιορισμό της επιθετικότητας του εχθρού AI, ένα απροσδόκητο παράδειγμα ασυμβατότητας λογισμικού. Εάν έχετε οικολογική συνείδηση ή υπόκεινται ήδη σε ακριβό λογαριασμό ρεύματος, έχετε επίσης στο μυαλό σας τη φανταχτερή κατανάλωση ενέργειας.
Εικόνα 1 από 3(Εικόνα: Noah Smith)
(Εικόνα: Noah Smith)
(Εικόνα: Noah Smith)
Αλλά υπάρχει μια πραγματική γοητεία κάτω από όλη την ταλαιπωρία που κέρδισε αυτό το θηρίο μια θέση στο setup μου. Η ενεργοποίηση του CRT μου φαίνεται βαριά και σκόπιμη, σαν να ενεργοποιώ τους κινητήρες του Nostromo. Το κουμπί τροφοδοσίας βυθίζεται βαθιά στο σασί, όπως το αστάρι για ένα ηλεκτροχημικό palantir που περικλείεται σε κιτρινισμένο πλαστικό με λεκέδες από τσιγάρο. Όταν η οθόνη ζωντανεύει, είναι μια αργή ροή από καστανά πράσινα και μπλε που βρίσκουν σιγά-σιγά τις σωστές αποχρώσεις, ανθίζοντας σε αυτό το ζωντανό, ιριδίζον θάμπωμα. Μια διαπεραστική εκκένωση ηλεκτρονίων πέφτει σε ένα χαμηλό κλαψούρισμα, μια συνεχής υπενθύμιση ότι υπάρχει κάτι που κινείται πίσω από το γυαλί. Είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί αυτά τα πράγματα είναι τώρα τόσο φετιχοποιημένα όταν είναι ακριβώς μπροστά σου — μοιάζει σαν μαγικό.
Τα CRT είναι πολύ λίγα για να είναι η πρώτη επιλογή για όσους θέλουν να είναι στην αιχμή των οθονών υψηλής ανανέωσης, υψηλής ανάλυσης, αλλά για τον χομπίστα με οικονομική κατασκευή και ανοιχτό μυαλό, νομίζω ότι αξίζει σοβαρά να το σκεφτείτε. Οι αναζωογονημένες εμπειρίες με μερικές από τις λιγότερο συνεργάσιμες πρόσφατες εκδόσεις των παιχνιδιών υπολογιστή ήταν ένα απροσδόκητο πλεονέκτημα του σύγχρονου παιχνιδιού σε CRT, και μέρος του γιατί πιστεύω ότι αξίζει να το αγοράσετε εάν τα αστέρια ευθυγραμμίζονται και μπορείτε να αποκτήσετε ένα λειτουργικό σε αξιοπρεπή τιμή. Η οθόνη μου βρήκε τη θέση της ως αποκλειστική προσομοίωση και ρετρό οθόνη FPS, που εκτελούσε περιστασιακά το indie παιχνίδι περίεργων pixel art ή το Media Player Classic.
Τελικά, μου άρεσε να έχω κάτι που με αγκυροβόλησε συγκεκριμένα στην ιστορία των παιχνιδιών υπολογιστή που, όπως η κατασκευή του δικού μου υπολογιστή, απαιτεί το δικό του επίπεδο συντονισμού και φινέτσας για να αξιοποιήσω στο έπακρο.
