Έπαιξα το Assassin's Creed Mirage, και είναι πραγματικά μια αναδρομή στα καλύτερα της σειράς

(Πίστωση εικόνας: Ubisoft)

Και εκεί ήταν: ο λιμενάρχης που είχα τρυπώσει μέσα από δύο διαφορετικές ενώσεις για να βρω. Το να σκοτώσω αυτό το τράνταγμα ήταν ένα μεγάλο κομμάτι των δύο ωρών μου με το Assassin's Creed Mirage και ήμουν περήφανος για τη διαδρομή που είχα κάνει για να καταλήξω ψηλά σε μια προεξοχή με την προτροπή 'assassinate' πάνω από το κεφάλι του. Η ανταμοιβή μου ήταν μια καθαρή δολοφονία: μια αεροπορική δολοφονία βγήκε κατευθείαν από κάθε τρέιλερ του Assassin's Creed. Φυσικά, μόνο όταν σηκώθηκα από το πτώμα του, παρατήρησα έναν φρουρό να λαχανιάζει από φρίκη λίγα μέτρα πιο πέρα.

Έκανα μια παύλα για μια έξοδο, έφυγα στο διπλανό κτίριο και μετά ο Μπασίμ πήδηξε αμέσως σε ένα διαφορετικό μέρος από αυτό που στόχευα. Δεν πειράζει, είχα πάει εδώ εκατοντάδες φορές στο παρελθόν: υιοθέτησα το νέο μονοπάτι, έσπασα το οπτικό πεδίο βαδίζοντας σε ένα δρομάκι και βρήκα ένα παγκάκι για να μείνω μέχρι να φύγουν.

Δεν σκοπεύω να προλάβω τον εαυτό μου, αλλά νομίζω ότι το Assassin's Creed είναι πίσω , μωρό.

η καλύτερη οθόνη για gaming pc

Παλιά κόλπα

Ως θαυμαστής του κλασικού Assassin's Creed που ένιωσα ότι έμεινε πίσω από τη μεταμόρφωση της σειράς σε RPG που βασίζονται σε λάφυρα, εξακολουθώ να ξεκουράζομαι από μερικές ώρες με το Mirage. Όλη αυτή η συζήτηση σχετικά με τη δημιουργία ενός παιχνιδιού AC που δίνει προτεραιότητα στο stealth και την αναρρίχηση έναντι της ξιφομαχίας και της ιππασίας δεν ήταν απλώς μια απλή εξυπηρέτηση - το Mirage κινείται σαν ένα παιχνίδι AC της εποχής Ezio με σύγχρονες βελτιώσεις. Οι ταράτσες είναι ο χλοοτάπητας του Basim, οι φρουροί πεθαίνουν σε μια κρυφή λεπίδα ανεξάρτητα από το επίπεδο και οι ξιφομαχίες μπορούν να τελειώσουν με μία μόνο αντεπίθεση.

Assassin's Creed Mirage'

Μερικές άλλες παρατηρήσεις από το demo μου που μπορεί να ενδιαφέρουν τους μακροχρόνιους θαυμαστές:

παιχνίδια με το σεξ

Υπό το σωστό φως, το Mirage θα μπορούσε να θεωρηθεί λανθασμένα με ένα ριμέικ επόμενης γενιάς του Assassin's Creed 1. Χαίρομαι που δεν είναι, όμως, γιατί έχω ήδη μπερδευτεί με το avatar του Mirage Animus, τον κουλ αλλά ευγενικό Basim (τελευταία εμφάνιση στο AC Valhalla) και την υπέροχη απόδοση της Ubisoft της Βαγδάτης του 9ου αιώνα.

Η χρυσαφένια ηλιοφάνεια, οι πολυσύχναστες αγορές και η ζωντανή διακόσμηση της πόλης είναι ένα σκόπιμα αντί-παράδειγμα της ψυχρής, θλιβερής απεικόνισης του Ισραήλ του 12ου αιώνα από το στούντιο από το 2007. Εκεί που το AC1 έδειξε την τεχνολογία του πλήθους αφήνοντας τον Altair να διώχνει φτωχούς ανθρώπους από το δρόμο του , το Mirage δείχνει προσοχή στη λεπτομέρεια με τον τρόπο με τον οποίο οι πωλητές στήνουν τους πάγκους τους για επαγγελματικούς λόγους, οι φίλοι κάνουν πικνίκ σε κήπους στον τελευταίο όροφο και οι περαστικοί συνομιλούν στα αραβικά. Εκτός από την καταπιεστική κατοχή από το «The Order of the Ancients» (αυτό που αποκαλούν τους Ναΐτες στην παράδοση του AC πριν υιοθετήσουν αυτό το όνομα), η Βαγδάτη είναι η πιο ζωντανή πόλη της σειράς από τη Ρώμη της AC Brotherhood.

Assassin's Creed Mirage - Bazaar'

Τριγυρίζω

Αισθάνομαι υπέροχα να επιστρέφω σε μια αστική ζούγκλα, επίσης. Τα κτίρια είναι πυκνά γεμάτα με αυτοκινητόδρομους από τέντες, σκοινιά για άπλωμα και δοκούς στήριξης για τη διέλευση του Basim. Η Ubisoft δεν έχει δημιουργήσει μια πόλη σαν αυτή από το Assassin's Creed Syndicate του 2015 -ακόμα και η απόδοση του βικτωριανού Λονδίνου ήταν τόσο διαδεδομένη που οι πρωταγωνιστές της χρειάζονταν ένα πιστόλι φερμουάρ στον καρπό για να κυκλοφορούν - αλλά η πλοήγηση στη Βαγδάτη είναι τόσο φυσική που σκέφτονται ότι δεν έκαναν ποτέ διάλειμμα οκτώ ετών. Ο από καιρό ατροφημένος μυς παρκούρ μου επανενεργοποιήθηκε μέσα σε λίγα λεπτά, διαβάζοντας γραμμές σε στέγες και σοκάκια όπως παλιά, και συχνά εκπλήσσομαι από νέους ελιγμούς που μειώνουν την τριβή σε μέρη που σκότωναν την ορμή σε προηγούμενα παιχνίδια. Τα κοντάρια που τοποθετούνται ανάμεσα σε μεγαλύτερα κενά προσφέρουν μια πιο γρήγορη διαδρομή από το άλμα μακράς διάρκειας στο πλάι ενός κτιρίου και οι πιο ομαλές κινούμενες εικόνες πάνω από εμπόδια μέχρι τη μέση σημαίνουν ότι μπορείτε να σπριντάρετε στους δρόμους της αγοράς χωρίς τη συνεχή απειλή να τσιμπήσετε σε καρότσι ή τραπέζι.

Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι το Assassin's Creed έλυσε επιτέλους τα προβλήματα αναρρίχησής του. Το Mirage είναι τόσο πιστό στα κλασικά παιχνίδια που έπεσα και εγώ σε ένα παλιό jank—ο Basim μου έκανε μερικά άλματα προς μια διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν που σκόπευα, άρχιζε περιστασιακά να σκαρφαλώνει σε ένα κτίριο στο οποίο προσπαθούσα μόνο να τρέξω δίπλα, και αντιμετώπιζα κάμερα που δεν ξέρει τι να κάνει όταν η δράση κινείται σε εσωτερικό χώρο.

Αναφέρω αυτά τα ζητήματα γιατί σκέφτηκα ότι θα θέλατε να τα μάθετε, αλλά αν είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, δεν με ενόχλησαν πραγματικά. Θα πρέπει να εκνευρίζομαι που το freerunning έχει γίνει ελαφρώς πιο εύκολο στα 15 χρόνια του Assassin's Creed, αλλά στην πραγματικότητα, τα προβλήματα ήταν παράξενα παρηγορητικά σε αυτή τη δίωρη έκρηξη - σαν να έρχομαι σε έναν παλιό φίλο που με εκνεύριζε, αλλά τώρα το θυμίζει διασκεδαστικές στιγμές. Έχει νόημα να νοσταλγείς τον τζανκ; Κάποιος να συλλογιστεί αργότερα.

(Πίστωση εικόνας: Ubisoft)

Αποστολές

Μια περιοχή του Mirage που έχει διανύσει πολύ δρόμο από το Syndicate είναι ο σχεδιασμός της συνάντησης. Ενώ τα δύο βασικά συμβόλαια που έπαιξα στη συνεδρία προεπισκόπησης ήταν δολοφονίες, και τα δύο απαιτούσαν έρευνα για να καταλάβουμε πρώτα την ταυτότητα ή την τοποθεσία του στόχου.

gaming ακουστικά pc

Η κύρια αποστολή της ιστορίας που έπαιξα ήταν κυρίως η κατασκοπεία, στην πραγματικότητα. Ο Μπασίμ διεισδύει σε μια μεγάλη δημοπρασία για να υποβάλει προσφορά σε ένα αντικείμενο που θα του δώσει πρόσβαση στον στόχο. Δεν είχα αρκετά χρήματα για να κερδίσω πραγματικά την προσφορά, οπότε έπρεπε να τα κλέψω από τον τύπο που το αγόρασε.

Σε παλαιότερη περίπτωση, δεν μου δόθηκε μια συγκεκριμένη τοποθεσία για μια αποστολή, απλώς μια υπόδειξη ότι ήταν 'μια αποθήκη κάπου ανατολικά από εδώ με κόκκινα πανό και γερανούς'. Αυτή είναι μια μεταφορά από το AC Odyssey που λατρεύω. Η ερμηνεία οδηγιών αντί να ακολουθήσω ένα σημείο διαδρομής όχι μόνο μου έδωσε έναν καλό λόγο να χρησιμοποιήσω την πυξίδα και τον ανιχνευτή στην οθόνη με τον αετό μου, αλλά με ενθάρρυνε να μάθω τους κύριους δρόμους και τα σημαντικά ορόσημα της Βαγδάτης όπως θα έκανα σε μια πραγματική πόλη. Επιπλέον, αποφάσισα να δωροδοκήσω έναν έμπορο με ένα ειδικό νόμισμα που κέρδισε από παράπλευρες συμβάσεις για να έχω μια ακόμη πιο λεπτομερή περιγραφή: «Ακολούθησε το δρόμο, περάστε τη γέφυρα στα δεξιά. Θα δείτε την αποθήκη στα αριστερά σας, μετά το ποτάμι.»

Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι οδηγίες ήταν τόσο καλές που δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να εντοπιστεί το μοναδικό κτίριο με κόκκινα πανό και γερανούς στα ανατολικά. Και αυτός ο υπαινιγμός του εμπόρου; Για κάποιο λόγο προχώρησε επίσης και μου έδωσε ένα δύσκολο σημείο για να βρω την τοποθεσία. Γιούχα!

Ωστόσο, θεωρήστε με εντυπωσιασμένο το γεγονός ότι η σειρά που κάποτε περιλάμβανε την υπερβολική χρήση σημείων διαδρομής και το κράτημα στο χέρι από το παιχνίδι πειραματίζεται με το wayfinding ως gameplay. Ελπίζω το υπόλοιπο Mirage να έχει περισσότερες τέτοιες ευκαιρίες (και ελπίζω να είναι πολύ πιο δύσκολες).

Assassin's Creed Mirage - Stealth Kill'

Ωραίο σημείο

Η Ubi έχει αναβαθμίσει και το stealth παιχνίδι της. Η ιδέα των παλιών παιχνιδιών εναλλασσόμενου ρεύματος για το stealth ήταν να τοποθετούν ζευγάρια σταθερών φρουρών ανάμεσα σε εσάς και τον στόχο σας, όπως καρφίτσες μπόουλινγκ που πρέπει να γκρεμιστούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Οι πρώτες μου αποστολές Mirage ήταν διαφορετικές: οι φρουροί έκαναν μεγάλες διαδρομές περιπολίας, άφηναν τα ανοίγματα για να γλιστρήσουν απαρατήρητα και μερικές φορές έριχναν ενδείξεις σε αδράνεια.

Η διευρυμένη εργαλειοθήκη της Basim είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου επικεντρωμένη στο να μην ανιχνεύεται: πετώντας μαχαίρια, θορυβώδεις βόμβες, και πάνω από όλα τον αετό του Basim. Αν αυτό ακούγεται οικείο σε μια άλλη σειρά stealth δράσης της Ubi, είναι επειδή υπάρχουν πολλά Watch Dogs στο Mirage, καθώς και —αν τολμήσω να επεκτείνω την κληρονομιά της Ubi λίγο περισσότερο— αναλαμπές του κλασικού Splinter Cell.

πέφτοντας σύνορα

Ο Basim και ο Sam Fisher έχουν τουλάχιστον ένα κοινό χαρακτηριστικό: το χαμηλό σύνταγμα. Η Ubi περιγράφει τον Basim ως ένα «γυάλινο κανόνι» που μπορεί να καταρρεύσει σε λίγα μόνο χτυπήματα. Μπορώ να το υποστηρίξω με το πόσο γρήγορα έκαψα τη θήκη φαρμάκων μετά από δύο μόνο μάχες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για ένα παιχνίδι Assassin's Creed, γιατί για το πόσο συνδέονται με το stealth, ήταν πάντα πολύ πιο εύκολο (και μερικές φορές πιο διασκεδαστικό) να τραβήξεις το σπαθί σου και να κόψεις δεκαπέντε φρουρούς σε μία μόνο αναμέτρηση. Η Ubi λέει ότι αυτή η προσέγγιση πιθανότατα δεν θα λειτουργήσει στο Mirage, αλλά και οι εχθροί δεν είναι σφουγγάρια ζημιάς όπως στη Valhalla: μπορείτε να εξοντώσετε τους φρουρούς με μία μόνο κίνηση, όπως τα παλιά παιχνίδια, αν και ο χρόνος είναι λίγο πιο αυστηρός απ' όσο θυμάμαι.

Η επιμελημένη περιοδεία της Ubisoft σε αποστολές από νωρίς έως τα μέσα του παιχνιδιού πέτυχε τον στόχο της: Είμαι ενθουσιασμένος για το Assassin's Creed Mirage, πιθανότατα περισσότερο από όλα τα άλλα πολλά υποσχόμενα παιχνίδια που θα έρθουν ακόμα το 2023. Το αν όλα θα συνδυαστούν ή όχι είναι ένα μεγάλο ερώτημα όμως. Υπάρχουν πολλά από τα παιχνίδια που δεν άγγιξα: δεν είχα χρόνο να περιπλανηθώ κάνοντας δευτερεύουσες αποστολές, να αναβαθμίσω τον εξοπλισμό ή να πειραματιστώ με τα τρία δέντρα δεξιοτήτων του Mirage. Αυτού του είδους τα πράγματα είναι η κόλλα που συγκρατεί αυτά τα παιχνίδια, και ακόμη και μια υπέροχη παιδική χαρά parkour θα πάει χαμένη χωρίς μια διασκεδαστική ιστορία.

Ακούγεται ότι το Mirage δεν θα είναι φουσκωμένο, τουλάχιστον: η Ubi λέει ότι το playthrough θα ξεκινήσει στις 20-30 ώρες. Ένα πιο λιτό παιχνίδι ανοιχτού κόσμου ακούγεται πολύ καλό μετά από ένα Baldur's Gate 3 και το Starfield doubleheader.