Κριτική Starfield

Η ετυμηγορία μας

Το Starfield μοιράζεται άφθονο DNA με το Skyrim και το Fallout 4, αλλά τελικά υπολείπεται και των δύο.

Το παιχνίδι Geek HUB έχει την πλάτη σαςΗ έμπειρη ομάδα μας αφιερώνει πολλές ώρες σε κάθε κριτική, για να φτάσει πραγματικά στην καρδιά αυτού που έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς. Μάθετε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο αξιολόγησης των παιχνιδιών και του υλικού.

Εδώ είναι μερικά αξιομνημόνευτα πράγματα που έχω κάνει στον Γαλαξία μας τις τελευταίες δύο εβδομάδες:

• Σάρωσε 250 πλανήτες, περπάτησε σε πάνω από 100 από αυτούς, κολύμπησε σε έναν από αυτούς, πέθανε από υποθερμία σχεδόν αμέσως.
• Ελλιμενίστηκε σε 25 διαστημικούς σταθμούς και ανατίναξε περισσότερα από 50 πλοία (έκλεψαν και μερικά)
• Λαθραία ανθρώπινα όργανα και παράνομα θρησκευτικά κείμενα.
• Συνελήφθη αμέσως για λαθρεμπόριο ανθρώπινων οργάνων και παράνομων θρησκευτικών κειμένων.
• Άκουσα τον πατέρα μου να μου λέει ότι ήταν περήφανος για μένα, ακριβώς πριν μου δώσει ένα όπλο.
• Δούλευε για ένα αφεντικό του εγκλήματος, του έκλεψε το κλειδί της πόρτας και έκανε εγκλήματα σε όλο το σπίτι του
• Παντρεύτηκα την αδερφή ψυχή μου ενώ μια γιγάντια διαστημική γυμνοσάλιαγκα γλίστρησε τυχαία προς το μέρος μου και έκανε αποκρουστικούς θορύβους στα πόδια μου. (Αυτός είναι ο κίνδυνος των υπαίθριων γάμων σε λασπώδεις εξωγήινους πλανήτες, υποθέτω.)

Τι είναι αυτό? Το πολυαναμενόμενο, τεράστιο διαστημικό RPG της Bethesda
Αναμένετε να πληρώσετε : 70 $/60 £
Προγραμματιστής : Bethesda Game Studios
Εκδότης : Bethesda Softworks
Αξιολογήθηκε στις : Intel i7-9700K, RTX 4070 Ti, 16 GB RAM
Multiplayer; Δεν υπάρχει περίπτωση.
Σύνδεσμος : Επίσημη ιστοσελίδα

Όσο περισσότερο έπαιζα το Starfield, τόσο περισσότερο μου άρεσε και για τους ίδιους λόγους απολαμβάνω και τα άλλα RPG sandbox της Bethesda. Η διασκεδαστική σύγκρουση μεταξύ δομημένων αποστολών και απρόβλεπτων συστημάτων δημιουργεί στιγμές που αισθάνονται πιο προσωπικές και αξέχαστες από εκείνες πολλών άλλων παιχνιδιών.

Ωστόσο, μου πήρε λίγο χρόνο για να βρω αυτή τη διασκέδαση. Η εισαγωγή του Starfield είναι ασυνήθιστα απλή για ένα Bethesda RPG και τα πρώτα μέρη που επισκέπτεστε, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας του παιχνιδιού, της Νέας Ατλαντίδας, είναι αρκετά βαρετά. Χρειάστηκαν περίπου δώδεκα ώρες για να αρχίσω να το απολαμβάνω πραγματικά, αλλά αφού έβαλα τίτλους στην κύρια αποστολή με έναν χαρακτήρα και αγνόησα αυτήν την αναζήτηση να γίνω επίδοξος βασιλιάς ναρκωτικών με έναν άλλον, μπορώ τελικά να πω ότι, τελικά, μου αρέσει το Starfield .

Αλλά δεν το κάνω αγάπη Starfield. Και αυτό είναι πραγματικά απογοητευτικό γιατί με εξαίρεση το Fallout 76, μου άρεσε κάθε ένα από τα RPG της Bethesda από το Oblivion του 2006. Έχω ξοδέψει εκατοντάδες ώρες σε αυτά τα παιχνίδια και εξακολουθώ να εφευρίσκω νέες δικαιολογίες απλώς και μόνο για να περάσω περισσότερο χρόνο στους κόσμους τους, όπως να παίζω ρόλους σε ένα NPC στο Skyrim για εβδομάδες και να βλέπω πόσο καιρό θα μπορούσα να παίξω το Fallout 4 χωρίς να φύγω από τον αρχικό οικισμό του Sanctuary .

Το Starfield είναι το μεγαλύτερο RPG της Bethesda ποτέ και μοιράζεται ακόμη περισσότερο DNA με το Skyrim και το Fallout 4 από ό,τι περίμενα — αλλά τελικά υπολείπεται πολύ από το μεγαλείο και των δύο αυτών παιχνιδιών. Οι κύριοι σύντροφοι στερούνται προσωπικότητας, οι αναζητήσεις που έχουν πολλά υποσχόμενα ξεκινήματα καταλήγουν συχνά σε απογοητευτικά συμπεράσματα και η εξερεύνηση του διαστήματος αποτυγχάνει να μοιάζει με μεγάλη περιπέτεια. Μου άρεσαν πολλά από αυτά που έζησα στο Starfield και είναι τόσο τεράστια όσο υποσχέθηκα, αλλά δεν είναι η επική διαστημική περιπέτεια που ήλπιζα.

Αργή ανύψωση

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

μοναδική λίστα diablo 4 uber

Τα Bethesda RPG έχουν μια ιστορία φοβερών εναρκτήριων σεκάνς: την πλοκή της δολοφονίας και την απόδραση μέσω των υπονόμων στο Oblivion, ζώντας όλη την παιδική σας ηλικία στο Fallout 3 και φυσικά το εμβληματικό ταξίδι με βαγόνι μέχρι την εκτέλεσή σας στο Skyrim. Επομένως, είναι σχεδόν εκπληκτικό το πόσο απλό είναι το ανοιχτήρι του Starfield.

Οι διαστημικοί μου άνθρωποι έγιναν τελικά ένα από τα αγαπημένα μου μέρη του Starfield.

Είναι το έτος 2330 και η ανθρωπότητα έχει αποικίσει τον γαλαξία και είσαι ανθρακωρύχος σε έναν μακρινό πλανήτη που βρίσκει ένα μυστηριώδες τεχνούργημα κατά την πρώτη σου μέρα στη δουλειά. Τότε τα πράγματα συμβαίνουν γρήγορα: πυροβολείτε μερικούς πειρατές, μαθαίνετε να πετάτε με ένα διαστημόπλοιο και συναντάτε μερικούς εξερευνητές που ανήκουν σε μια ομάδα που ονομάζεται Constellation, που ψάχνουν να βρουν περισσότερα αντικείμενα σαν τα δικά σας. Συνέχισα να περιμένω μια στιγμή «ουάου» που θα έκανε το σεμινάριο να μοιάζει λιγότερο σαν μάθημα, αλλά το μόνο εκπληκτικό πράγμα για την εισαγωγή μου στο Starfield ήταν ότι δεν περιείχε εκπλήξεις.

Οι επόμενες ώρες ήταν εξίσου απίστευτες. Εξερεύνησα προσεκτικά την ήπια φουτουριστική πόλη της Νέας Ατλαντίδας, με τους γενικούς ουρανοξύστες επιστημονικής φαντασίας της να μοιάζουν με κάτι που θα έβλεπες στο παρασκήνιο σε ταινία Star Trek. Απογειώθηκα και προσγειώθηκα στο τυχαία δημιουργημένο έδαφος μερικών πλανητών, περπάτησα κοιτάζοντας εξωγήινα πλάσματα και ορυκτούς σχηματισμούς και τοποθέτησα τυχαία ερευνητικά εργαστήρια γεμάτα με θυμωμένους διαστημικούς επιδρομείς και μετά πέταξα πίσω στην πόλη χωρίς να εντυπωσιάζομαι από αυτό που είχα βρει.

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Οι πρώτοι σύντροφοι του Constellation που συνάντησα ήταν επίσης απογοητευτικοί: ένας ευχάριστος άντρας, μια ευχάριστη γυναίκα και ένας άλλος ευχάριστος άντρας. Ήταν όλοι εξαιρετικά καλοί και ευχάριστοι, αλλά δεν είναι αυτό που ψάχνω πραγματικά σε έναν ακόλουθο. Πού ήταν οι περίεργοι η Bethesda είναι τόσο καλή στη δημιουργία; Πού ήταν οι εκδοχές του Nick Valentine ή του Κικέρωνα ή του Κιουρί του Starfield; Ακόμα και το ρομπότ Vasco είναι κάπως βαρετό - περιμένετε, η Bethesda δεν ήταν εξαιρετική στο να κατασκευάζει διασκεδαστικά ρομπότ;

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Οδηγός Starfield : Το κέντρο των συμβουλών μας
Εντολές κονσόλας Starfield : Κάθε απάτη που χρειάζεστε
Mods Starfield : Το διάστημα είναι το sandbox σας
Χαρακτηριστικά Starfield : Η πλήρης λίστα, με τις κορυφαίες επιλογές μας
Σύντροφοι Starfield : Όλο το πλήρωμά σας που μπορεί να προσληφθεί
Ρομαντικές επιλογές Starfield : Διαστημικές γνωριμίες

Ευτυχώς, μόλις άφησα εκείνες τις πρώτες ώρες πίσω, άρχισα επιτέλους να βλέπω λάμψεις λαμπρότητας. Πρώτα ήταν μέσω των χαρακτηριστικών που είχα επιλέξει κατά τη δημιουργία χαρακτήρων. Ένα χαρακτηριστικό μου έδινε γονείς, μια συνταξιούχο μεσήλικη μαμά και μπαμπά, με το μειονέκτημα ότι έπρεπε να τους στηρίξω με ένα εβδομαδιαίο χρηματικό επίδομα. Στην αρχή οι δικοί μου ήταν απλώς γλυκοί και υποστηρικτικοί - εντυπωσιάστηκαν με τη νέα μου δουλειά στο Constellation, λέγοντάς μου ότι είχαν ακούσει για κάποια από τα κατορθώματά μου στις ειδήσεις - αλλά αργότερα άρχισαν να εμφανίζονται απροσδόκητα και ξεκαρδιστικά σε μέρη που δεν θα περίμενες δείτε τους ηλικιωμένους γονείς σας.

Οι διαστημικοί μου άνθρωποι τελικά έγιναν ένα από τα αγαπημένα μου μέρη του Starfield, καθώς είχαν τη δική τους μικρή περιπέτεια στο φόντο του μεγαλύτερου μου, και οι κάμερες τους γύρω από τον γαλαξία δεν εντοπίστηκαν ποτέ με έναν δείκτη αναζήτησης - ιδιαίτερα αναζωογονητικό για ένα παιχνίδι Bethesda. Επιπλέον, είναι αστείο που κάνουν κρουαζιέρες γύρω από τα αστέρια με τη δεκάρα μου. Μόνο αυτό το μοναδικό χαρακτηριστικό (και μπορείτε να επιλέξετε έως και τρεις στη δημιουργία χαρακτήρων) πρόσθεσε περισσότερα στην εμπειρία του χαρακτήρα μου από ό,τι οποιοσδήποτε από τους απογοητευτικούς «lifepaths» του Cyberpunk 2077.

Ανακουφίστηκα επίσης που συνάντησα επιτέλους έναν ενδιαφέροντα σύντροφο του Constellation, τον Andreja. Δεν ήταν ακόμα στο ίδιο επίπεδο με τους παλαιότερους οπαδούς της Bethesda RPG και ο ρομαντισμός δεν μου χάρισε ακριβώς πεταλούδες, αλλά το περίπλοκο, αργά αποκαλυπτόμενο παρελθόν της και η εξαιρετική ερμηνεία της ηθοποιού Cissy Jones με έκαναν να τη λατρέψω το ίδιο. Το πιο σημαντικό, το ότι ταξίδευα με την Αντρέγια έπληξε τις κρυφές και πορτοφολάδες μου ικανότητες, και όταν της έβαλα ένα σωρό επιπλέον όπλα επειδή ήταν πολύ βαριά για να τα κουβαλάω, επέλεξε ένα τεράστιο όπλο που θα χρησιμοποιούσε ως πρωταρχικό της. Τώρα αυτό είναι ρομαντικό.

Δράση της παράταξης

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Αν και το New Atlantis δεν με εντυπωσίασε, υπάρχουν καλύτεροι οικισμοί εκεί έξω. Το Akila City είναι μια ρουστίκ πόλη της Άγριας Δύσης σε έναν αδέσμευτο πλανήτη—με λασπωμένους δρόμους και πολυσύχναστα σαλόνια μοιάζει λίγο με την πόλη του Αγίου Βαλεντίνου από το Red Dead Redemption 2 που εκτοξεύτηκε στο διάστημα. Ένας γεροδεμένος στρατάρχης με ένα δερμάτινο ξεσκονόπανο με στράτευσε για να αντιμετωπίσω μια ληστεία τράπεζας τη στιγμή που μπήκα στην πόλη - ποιος καλύτερα να τον βοηθήσει να διαπραγματευτεί μια τεταμένη κατάσταση ομηρίας με βαριά οπλισμένους παρανόμους παρά ένας εντελώς άγνωστος;

Άφθονοι πυροβολισμοί, μερικά κυνήγια φυγάδων και ένας μεγάλος κακός που έπρεπε να ανατραπεί, όπως σε κάθε καλό γουέστερν.

Αφού έλυσα το πρόβλημά του αποτυγχάνοντας να διαπραγματευτώ και πέτυχα να πυροβολήσω τους πάντες, έγραψα γρήγορα να γίνω διαστημικός δασοφύλακας στο Freestar Collective - βασικά είναι διαστημικοί μπάτσοι, αλλά τουλάχιστον έπρεπε να φορέσω ένα ωραίο καπέλο. Και αυτό ξεκίνησε μια σειρά από αναζητήσεις φατριών που ξεκινούσαν με μια κλασική υπόθεση του γουέστερν: ένας ταπεινός αγρότης που ξέφυγε από τη γη του από μισθωτούς κακοποιούς. Ήταν μια μακρά και απολαυστική σειρά από συνδεδεμένες αποστολές που οδηγούσαν σε μερικά δροσερά περιβάλλοντα επιστημονικής φαντασίας, όπως ένα τεράστιο μηχανολογικό νεκροταφείο και μια επιχείρηση εξόρυξης μέσα σε έναν αστεροειδή γεμάτο κρυστάλλους. Υπήρχαν πολλοί πυροβολισμοί, μερικά κυνήγια φυγάδων και ένας μεγάλος κακός που έπρεπε να ανατραπεί, όπως σε κάθε καλό γουέστερν. Εισήγαγε επίσης κάποιες παραδόσεις σε ένα σύμπαν που μέχρι στιγμής ένιωθε σοβαρή έλλειψη, καθώς ο θυμός και η πικρία για έναν πόλεμο μακροπρόθεσμα έβγαιναν στην επιφάνεια.

Ενώ απολάμβανα το διαστημικό καουμπόη, άντεχα επίσης τις βασικές αποστολές ιστορίας, οι οποίες περιλαμβάνουν κυρίως τη συγκέντρωση περισσότερων αντικειμένων. Αυτές οι αποστολές μπορεί μερικές φορές να είναι ενδιαφέρουσες, όπως όταν ένα τεχνούργημα είχε ήδη βρεθεί από έναν εκκεντρικό συλλέκτη που είχε μετατρέψει το τεράστιο διαστημόπλοιο του σε μουσείο παραξενιών και δεν ήταν διατεθειμένος να αποχωριστεί το αγαπημένο του έκθεμα. Η κύρια αποστολή εισήγαγε επίσης έναν επαναλαμβανόμενο εχθρό που σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι λειτουργεί όπως οι δράκοι του Skyrim—μια απειλή υψηλού επιπέδου που εμφανίζεται τυχαία όταν προσπαθείτε να κάνετε άλλα πράγματα, οδηγώντας σε μια μάχη που είναι σχεδόν πάντα η ίδια. Μπορεί αυτή τη φορά να μην είναι δράκος, αλλά σίγουρα είναι έλξη.

rdr2 online θρυλικά ζώα

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Πιο απογοητευτική είναι μια εκπληκτικά επαναλαμβανόμενη συλλογή από κύριες αποστολές για να επισκεφθείτε μια σειρά αρχαίων ναών, αποστολές που είναι τόσο παρόμοιες σε μορφή που φαίνεται ότι η Bethesda μόλις τις έκανε copy-past σε διαφορετικούς πλανήτες. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα σε αυτούς: προσγειωθείτε σε έναν πλανήτη, τρέξτε για λίγα λεπτά σε ευθεία γραμμή για να φτάσετε στον ναό, μετά μπείτε μέσα και κάντε το ίδιο που κάνατε στον τελευταίο. Οι ανταμοιβές είναι διαφορετικές και περιστασιακά αρκετά καλές (ναι, γίνομαι εσκεμμένα ασαφής), αλλά αυτές οι αναζητήσεις στο ναό είναι ενδιαφέρουσες ακριβώς μια φορά, την πρώτη κιόλας φορά, και μετά γίνονται ο ορισμός μιας ανόητης αγγαρείας.

Η κίνηση στο Starfield έχει βελτιωθεί σημαντικά σε σχέση με παλαιότερα παιχνίδια Bethesda.

Τουλάχιστον η ιστορία της κύριας αποστολής είναι δημιουργική. Όταν έμαθα για πρώτη φορά το Starfield είχε να κάνει με την εύρεση μυστηριωδών αρχαίων τεχνουργημάτων θαμμένα βαθιά μέσα σε πλανήτες, σκέφτηκα ότι ήξερα πώς θα κατέληγε και είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι έκανα εντελώς λάθος (και ακόμη πιο χαρούμενος να πω ότι σχεδόν όλοι που δημοσιεύουν θεωρίες ιστορίας στο Reddit είναι επίσης εντελώς λάθος). Η ιστορία της κύριας αποστολής του Starfield με εξέπληξε πραγματικά σε περισσότερες από μία περιπτώσεις (για την ακρίβεια: δύο φορές) και το να εκπλαγώ δεν είναι ποτέ κακό. Η ολοκλήρωση της κύριας αποστολής δίνει επίσης έξοχα αφορμή για το New Game+ του Starfield, επιτρέποντάς σας να διατηρήσετε τον χαρακτήρα και τις δεξιότητές σας ενώ ξεκινάτε από την αρχή με τρόπο που να βγάζει νόημα στη λογική του παιχνιδιού.

Θερμότητα συσκευασίας

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Μίλησα να ξεφύγω από πολλά τζαμαρία στο Starfield—κατάφερα ακόμη και να διευθετήσω ειρηνικά το τελευταίο face-off της κύριας ιστορίας—αλλά έχει επίσης τις μεγαλύτερες, μεγαλύτερες μάχες που μπορώ να θυμηθώ σε ένα Bethesda RPG. Ευτυχώς, η βολή ήταν εξίσου καλή με το Fallout 4 (μείον VATS) και βρήκα τόσα πολλά όπλα που μου άρεσαν που δυσκολεύτηκα να τα τοποθετήσω όλα στο ακτινωτό μενού μου. Από νωρίς βρήκα ένα πιστόλι που αγνοεί τελείως την πανοπλία, με αποτέλεσμα να νιώθει σαν ένας κωδικός εξαπάτησης που τελειώνει νωρίς τις μάχες (ειδικά μόλις ανέβασα τις ικανότητές μου στο πιστόλι μερικές φορές) και ένα τουφέκι που κάνει μεγαλύτερη ζημιά με κάθε επιτυχημένο χτύπημα, σχηματίζοντας τους καλύτερους κίνητρο για να μην χάσετε ποτέ μια βολή.

Έχω ένα bullpup που κάνει περιστασιακά ραδιενεργή ζημιά, ένα τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή που κάνει διπλή ζημιά σε έναν στόχο με πλήρη υγεία και ένα πιστόλι λέιζερ για το οποίο θα ήθελα πολύ να δω το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας γιατί με κάποιο τρόπο κάνει τα θύματά του να ρίχνουν περισσότερα κιτ υγείας από αυτά κανονικά θα. Ασχολήθηκα λίγο με την τροποποίηση όπλων, η οποία μοιάζει αρκετά με το σύστημα πειραματισμού του Fallout 4, αλλά δεν μου φάνηκε ότι αξίζει τον κόπο λόγω του αριθμού και της ποικιλίας των όπλων που βρήκα ήδη τυχαία εξοπλισμένα με mods και συνημμένα.

Παρά την κρουαζιέρα από τη μια άκρη του γαλαξία στην άλλη στο Starfield, ποτέ δεν ένιωσα ότι θα πήγαινα πουθενά.

Συμπλήρωμα του οπλοστασίου μου είναι το boostpack μου, το οποίο με αφήνει να εκτοξευτώ στον αέρα κατά τη διάρκεια της μάχης, και όσο χαμηλότερη είναι η βαρύτητα στον πλανήτη στον οποίο βρίσκομαι, τόσο υψηλότερη και ταχύτερη μπορώ να ωθήσω. Σε ενέδρα φανατικών που λατρεύουν τα φίδια ή τεράστιων θυμωμένων κατσαρίδων του διαστήματος; Κανένα πρόβλημα. Απλώς εκτοξεύστε 20 πόδια κατευθείαν στον αέρα και πυροβολήστε στην κορυφή του κεφαλιού τους. (Οι εχθροί και οι σύντροφοι μπορούν επίσης να ενισχύσουν, αλλά μόνο λίγο εδώ κι εκεί. Είστε βασικά ο Dragonborn των jetpacks.)

Σε γενικές γραμμές, η κίνηση στο Starfield έχει βελτιωθεί σημαντικά σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια Bethesda, ειδικά επειδή ο χαρακτήρας σας θα αρπάξει προεξοχές, γωνίες, κλαδιά δέντρων και σχεδόν οτιδήποτε άλλο συγκρουστείτε, ώστε να μπορείτε να μανταλώνεστε πάνω από πασαρέλες, ταράτσες, διαστημόπλοια ή τα περισσότερα οτιδήποτε στο δρόμο σας. Κάποιος θα έπρεπε να τροποποιήσει το σύστημα κίνησης του Starfield στο Skyrim: θα μπορούσατε να ανεβείτε στο High Hrothgar σε λιγότερο από ένα λεπτό.

Πολύ μεγάλο για να γεμίσει

εντολή bannerlord

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Μειώνοντας λίγο τον ενθουσιασμό μου για το ότι είμαι ένας χρήσιμος καουμπόι που πηδούσε αστέρια ήταν το ίδιο το αστέρι-hopping. Ποτέ δεν περίμενα ότι το Starfield θα ήταν το είδος του πλήρως ανοιχτού διαστημόπλοιου sim Elite Dangerous ή ότι θα αναπαράγει την ελευθερία της πτήσης στον No Man's Sky, αλλά είναι δύσκολο να μην αισθάνεσαι ότι κάτι λείπει εδώ. Ποτέ δεν ένιωσα ενθουσιασμό ή δέος, κανένα χτύπημα καθώς άναβαν οι μηχανές μου, καμία αίσθηση μεγαλοπρέπειας καθώς έμπαινα σε έναν νέο κόσμο. Αυτό συμβαίνει γιατί, παρά το ότι έκανα κρουαζιέρες από τη μια άκρη του γαλαξία στην άλλη στο Starfield, ποτέ δεν ένιωσα ότι θα πήγαινα πουθενά.

Κάντε κλικ σε ένα αστέρι σε έναν γαλαξιακό χάρτη και θα σας δείξει ένα ηλιακό σύστημα. Κάντε κλικ σε έναν πλανήτη και θα γίνει μεγέθυνση. Κάντε κλικ στο φεγγάρι του πλανήτη για μεγέθυνση ξανά, κάντε κλικ στο σημείο που θέλετε να προσγειωθείτε (οπουδήποτε εκτός από τον ωκεανό) και, στη συνέχεια, παρακολουθήστε μια σκηνή με τον εαυτό σας να προσγειώνεστε. Τα ταξίδια στο διάστημα, η ελλιμενισμός, η επιβίβαση και η επιβίβαση στο πλοίο σας είναι μια σειρά από σκηνές, μαύρες οθόνες και οθόνες φόρτωσης.

Παρόλο που αυτό είναι λίγο-πολύ αυτό που περίμενα, εξακολουθώ να αισθάνομαι απίθανο. Για όποιον ελπίζει σε αποστολές επιβατών ή φορτίου, υπάρχουν μερικές, αλλά δεν είναι αρκετά ικανοποιητικές, καθώς μπορούν να ολοκληρωθούν με μερικά απλά κλικ. Καθώς περνούν οι ώρες, τα ταξίδια αρχίζουν να αισθάνονται πολύ γρήγορα (έκανα κλικ σε μια τοποθεσία στον χάρτη και τώρα στέκομαι ήδη σε αυτήν;) και πολύ αργά (πρέπει πραγματικά να παρακολουθώ την ίδια σκηνή σύνδεσης κάθε φορά επισκεφθείτε έναν διαστημικό σταθμό;).

Μετά, υπάρχουν όλοι αυτοί οι πλανήτες και τα φεγγάρια. Η εμπρηστική μου άποψη για τους 1.000+ πλανήτες του Starfield μετά από χρόνια αναμονής; Ειναι ΕΝΤΑΞΕΙ.

Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω: η εξερεύνηση των πλανητών του Starfield είναι... μια χαρά. Πολλές είναι θαμπές, άψυχες σφαίρες, όπως θα περίμενε κανείς να βρει σε έναν ημι-ρεαλιστικό γαλαξία. Άλλοι είναι πραγματικά υπέροχοι και η πρώτη μου εντολή ήταν να ρίξω ένα φάρο για να μπορέσω να χτίσω μια βάση εκεί. Τα περισσότερα αστρικά συστήματα έχουν τουλάχιστον έναν πλανήτη με άφθονη φυτική ζωή και εξωγήινα πλάσματα που σκιρτούν, ποδοπατάνε ή φτερουγίζουν, ενώ ακόμη και οι άγονοι κόσμοι έχουν σημεία ενδιαφέροντος διάσπαρτα σε όλο το τμήμα του πλανήτη στον οποίο προσγειώνεστε.

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Μερικά από αυτά τα σημεία μπορεί να είναι αόριστα ενδιαφέροντα, όπως ένα τεράστιο δάσος με μύκητες (και τα σώματα μερικών απρόσεκτων βοτανολόγων που τα επισκέφτηκαν χωρίς κράνη), τα απομεινάρια ενός εκπληκτικά μεγάλου βιομηχανικού φυλακίου, μια τεράστια οδοντωτή αναταραχή πάγου ή μια πανύψηλη βραχώδη δομή αυτό ακριβώς κάνει να αξίζει τον κόπο να τρέξεις για χίλια απρόοπτα μέτρα στην επιφάνεια του πλανήτη για να τραβήξεις μια φωτογραφία. Το θέμα είναι ότι αυτά τα αξιοθέατα είναι ενδιαφέροντα την πρώτη φορά, αλλά όχι τόσο την πέμπτη φορά.

Αυτό που πραγματικά λείπει από την πλανητική εξερεύνηση του Starfield είναι αυτό που συμβαίνει σε άλλα Bethesda RPG: κατευθύνεστε προς τον προορισμό σας και αποσπάτε εντελώς την προσοχή σας στη διαδρομή: συναντάτε έναν NPC, ακούτε μια κοντινή διαμάχη, σκοντάφτετε σε μια νέα αποστολή και δεν καταφέρνετε ποτέ εντελώς σκόπευες να το κάνεις χωρίς να βρεις μισή ντουζίνα νέα πράγματα για να προσθέσεις στη λίστα υποχρεώσεων σου. Παίρνετε μερικά από αυτά στις πόλεις του Starfield και περιστασιακά θα λαμβάνετε ένα σήμα ή θα σας χαιρετίζει άλλο πλοίο όταν μπαίνετε στην τροχιά ενός πλανήτη, αλλά όχι κατά την εξερεύνηση της επιφάνειας ενός πλανήτη.

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Μια σωτήρια χάρη στην πράξη της περικοπής σε όλο τον γαλαξία είναι ότι τα διαστημόπλοια του Starfield είναι δροσερά, κομψά μέσα και έξω και συχνά εκπληκτικά τεράστια. Θα ήθελα μόνο να είχα περισσότερους λόγους να περνάω πραγματικό χρόνο μέσα στο πλοίο μου. Όταν για να διασχίσω τον γαλαξία χρειάζονται μόνο μερικά κλικ του ποντικιού, δεν έχει νόημα να κάνω παρέα στο εσωτερικό του πλοίου μου, με όλα τα διαμερίσματα, τις μονάδες και τις σκάλες του (ναι, η Bethesda επιτέλους λειτούργησε σκάλες).

Η μόνη πραγματικά καλή χρήση του σκάφους μου - και ένα από τα καλύτερα μέρη του Starfield συνολικά - είναι να απενεργοποιήσω ένα εχθρικό πλοίο σε τροχιά χωρίς να το καταστρέψω εντελώς και μετά να επιβιβαστώ σε αυτό. Στη συνέχεια, μπορείτε να παρακολουθείτε το εχθρικό πλοίο, διαμέρισμα προς διαμέρισμα, επίπεδο προς επίπεδο, συμμετέχοντας σε μάχες κοντά με πολλούς εχθρούς και μερικές φορές ακόμη και αυτοματοποιημένες άμυνες. Είναι μια βιασύνη, με κάθε πλοίο να αισθάνεται σαν ένας θανατηφόρος, σφιχτά σχεδιασμένος λαβύρινθος, με το μπόνους να είναι ότι αν σας αρέσει το πλοίο στο οποίο έχετε κάνει επιδρομή μπορείτε να το προσθέσετε στον στόλο σας.

Sandbox με αστέρια

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Πάντα έβρισκα ότι η πραγματική χαρά των RPG της Bethesda δεν είναι η κύρια ιστορία ή οι επίσημες αποστολές, αλλά το ίδιο το sandbox, η ελευθερία να καταλήξεις στους δικούς σου στόχους και φιλοδοξίες. Έτσι, μετά από περίπου 75 ώρες, απέσυρα τον βοηθητικό διαστημόπλοιο συλλογής αντικειμένων και δημιούργησα έναν δεύτερο χαρακτήρα με στόχο να αγνοήσω εντελώς την κύρια αποστολή. Μόλις απελευθερώθηκα από το σεμινάριο, κατευθύνθηκα κατευθείαν στο Neon, μια πυκνοκατοικημένη και σκληρή πόλη του κυβερνοπάνκ σε έναν πλανήτη του ωκεανού, ένα μέρος γεμάτο συμμορίες, εθισμένους, σκιερούς πράκτορες και στραβούς φρουρούς ασφαλείας. Το τέλειο μέρος για να ξεκινήσετε μια εγκληματική ζωή.

Το Starfield με αφήνει να γράψω τη δική μου προσωπική ιστορία εγκλήματος, μια ιστορία που με διασκεδάζει ήδη περισσότερο από ό,τι έχουν τα περισσότερα επίσημα questlines.

Αμέσως μπήκα στον εγκληματικό υπόκοσμο όταν είδα έναν λαθρέμπορο ναρκωτικών να συλλαμβάνεται: σε λίγο καιρό είχα γνωρίσει το αφεντικό του και είχα τη δουλειά του και άρχισα να κάνω παράνομες αποστολές ναρκωτικών ο ίδιος. Μεταξύ των σειρών ναρκωτικών, έγινα ένας χαμηλού επιπέδου πράκτορας της μεγάλης εταιρείας Ryujin Industries, ασχολούμενος με την εταιρική κρανιοκτόνα και τη βιομηχανική κατασκοπεία, ενώ εξακολουθούσε να παραγκωνίζεται ως ασήμαντο μουλάρι ναρκωτικών.

Και ενώ γλιστρούσα σε ένα νυχτερινό κέντρο για μια εγκεκριμένη επιχείρηση, έτυχε να παρατηρήσω το αφεντικό του εγκλήματος της πόλης (το αφεντικό του αφεντικού μου) να στέκεται με την πλάτη του σε μένα. Γλίστρησα πίσω του, έκλεψα το κλειδί του ρετιρέ του, μετά βρήκα το πολυτελές σπίτι του, άφησα τον εαυτό μου να μπω και έκλεψα το χρηματοκιβώτιο και τα τιμαλφή του. Αφού επισκέφτηκα όλους τους καταστηματάρχες στο Νέον, βρήκα τελικά έναν φράχτη που αγοράζει κλεμμένα περιουσιακά στοιχεία και ξεφόρτωσα ό,τι είχα κλέψει, φτιάχνοντας ένα ωραίο σωρό πιστώσεις πάνω από τη σκιερή αναζήτηση για την οποία είχα ήδη πληρωθεί.

δερμάτινο αγρόκτημα palworld

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Ενθαρρυμένος από αυτή την επιτυχία, ξεκίνησα τη δική μου επιχείρηση εγκλήματος ελεύθερης μορφής. Ως μέρος της δουλειάς μου ως μουλάρι έμαθα τη φόρμουλα για να συνθέσω ένα δημοφιλές φάρμακο, έτσι τώρα βρίσκομαι στη μέση της οικοδόμησης μιας βάσης παραγωγής φαρμάκων εκτός κόσμου, ψάχνοντας τον γαλαξία για φεγγάρια και πλανήτες που θα μου επιτρέψουν να εξάγω τις συγκεκριμένες χημικές ουσίες Χρειάζομαι. Είναι το πρώτο βήμα στην προσωπική μου αποστολή να γίνω ο Walter White του διαστημικού τεχνίτη.

Δεν υπάρχει κανένας δείκτης αναζήτησης για αυτό, είναι απλώς κάτι που θέλω να κάνω. Έχω προσλάβει ακόμη και έναν σωματοφύλακα, έναν νέο σύντροφο που εντόπισα σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Neon, ο οποίος έχει ικανότητες όπλων για να επαινέσει τη μυστικότητά μου και που δεν θα βαρεθεί τους φόνους που διαπράττω όπως κάνουν τα μέλη του Constellation. Σε αυτό διαπρέπουν τα Bethesda RPG, δίνοντάς σας ένα sandbox για να φανταστείτε και να ολοκληρώσετε τις κύριες αποστολές του δικού σας ατόμου, και ακόμη και μόλις δώδεκα ώρες ως μικροαπατεώνας μου, το Starfield με αφήνει να γράψω τη δική μου προσωπική ιστορία εγκλήματος, που ήδη με διασκεδάζει περισσότερα από όσα έχουν τα περισσότερα από τα επίσημα questlines.

Δυσλειτουργία εξοπλισμού

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Ένα μέρος του εαυτού μου ήλπιζε ότι τα πολλά χρόνια ανάπτυξης και η 10μηνη καθυστέρηση του Starfield θα οδηγούσαν σε μια πιο εκλεπτυσμένη εμπειρία. Τώρα . Υπάρχουν τόσα Bethesda jank που εκτίθενται στο Starfield όσο ποτέ. Το μεγαλύτερο μέρος του είναι ακίνδυνο και περιστασιακά κωμικό: μιλήστε σε κάποιον ενώ είναι στη μέση του βήματος και συχνά θα συνεχίσει να ανακατεύεται ενώ μιλάει, κάνοντας ένα αργό, παραπαίους βήμα τη φορά, μέχρι να περπατήσει σχεδόν όλη τη διαδρομή σε έναν διάδρομο ή σε μια γωνία κατά τη διάρκεια της συνομιλίας. Στάθηκα και παρακολουθούσα έναν τύπο σε ένα εστιατόριο να περνάει αργά μέσα από το τραπέζι και την καρέκλα και τελικά μέσα από τον πίσω τοίχο. Κάθε πόλη που επισκέπτομαι έχει ένα μέλος της ομάδας ασφαλείας ντυμένο μόνο με τα εσώρουχά του. (Ή ίσως αυτό δεν είναι πρόβλημα και απλώς παίρνουν την Casual Friday πολύ σοβαρά στο μέλλον.)

Το Starfield είναι αρκετά φανταχτερό και λίγο λάθη, αλλά το βρήκα επίσης εξαιρετικά σταθερό.

Όσον αφορά τα γνήσια, ενοχλητικά σφάλματα που παρεμποδίζουν το παιχνίδι, δεν είχα τόσα πολλά (δεν πρόκειται για κατάσταση εκκίνησης του Cyberpunk 2077, με άλλα λόγια). Ένας διαστημικός πειρατής σφηνώθηκε πίσω από το τοπίο σε έναν διαστημικό σταθμό, που σημαίνει ότι έπρεπε να επιτρέψω στους απατεώνες να περάσουν από έναν τοίχο και να τον τελειώσω για να ικανοποιήσω την αποστολή. Σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, βρισκόμουν στη μέση ενός μίνι παιχνιδιού πειθούς, όταν οι σύντροφοι του ατόμου που προσπαθούσα να γοητεύσω απλώς άνοιξαν πυρ, ακόμη και σε διαδοχικές επαναφορτώσεις. Είχα επίσης μερικές γελοιότητες με δείκτες αναζήτησης όπου έδειχναν τη λάθος τοποθεσία ή δεν εμφανίζονταν καθόλου, συνήθως λύνονται με επανεκκίνηση, και η μία πλευρική αποστολή αρνείται να προχωρήσει, παρόλο που είναι αρκετά σαφές ότι υπάρχει και άλλο μέρος σε αυτήν. Το θετικό είναι ότι σε 90 ώρες παιχνιδιού είχα μόνο ένα σφάλμα στην επιφάνεια εργασίας και μερικές οθόνες φόρτωσης που συνεχίστηκαν πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Το Starfield είναι αρκετά φανταχτερό και λίγο λάθη, αλλά το βρήκα επίσης εξαιρετικά σταθερό.

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Τα συστήματα που χρησιμοποιείτε σχεδόν συνεχώς λείπουν επίσης: χάρτες, minigames και απόθεμα. Εάν επισκέπτεστε έναν πλανήτη και θέλετε να επιστρέψετε αργότερα, δεν υπάρχει τρόπος να τον προσθέσετε σελιδοδείκτη στον αστρικό χάρτη (εκτός από το να φυτέψετε ένα βασικό φάρο σε αυτόν, αν και έχετε περιορισμένο αριθμό από αυτούς) γι' αυτό θα σας συμβούλευα να κρατάτε σημειώσεις ενώ παίζετε . Το σύστημα απογραφής είναι πραγματικά σάπιο, απογοητευτικό σε ένα παιχνίδι όπου συλλέγετε τα πάντα και τα πάντα και προσπαθείτε να ανακατεύετε αντικείμενα μεταξύ του συντρόφου σας, του αποθέματος του πλοίου σας, των κιβωτίων αποθήκευσης στη βάση σας και των δικών σας τσέπες.

Έχω επίσης μερικά όχι μικρά προβλήματα στα minigame: το lockpicking είναι απλώς ένα παιχνίδι παζλ τώρα - στα προηγούμενα παιχνίδια Bethesda ήταν τουλάχιστον σαν να χρησιμοποιούσα εργαλεία για να παίξετε μέσα στον μηχανισμό μιας κλειδαριάς. Και ενώ χαίρομαι που υπάρχει ένα σύστημα πειθούς, δεν είναι καλό: βασικά διαλέγετε από μερικές επιλογές και ελπίζετε ότι οι κρυφές ρίψεις ζαριών είναι υπέρ σας. Παραδόξως, δεν υπάρχουν καθόλου τοπικοί χάρτες πόλεων, και σε μια μεγάλη πόλη όπως η Νέα Ατλαντίδα ή το Νέον, αυτό κάνει την εύρεση αυτού που ψάχνετε, μερικές φορές ακόμη και όταν επισημαίνεται με ένα εικονίδιο αναζήτησης, αρκετά εκνευριστικό.

(Πίστωση εικόνας: Bethesda)

Μετά από όλη τη διαφημιστική εκστρατεία, την ελπίδα και την προσμονή, είμαι απογοητευμένος που λέω ότι δεν αγαπώ το Starfield όπως αγαπώ τα άλλα RPG της Bethesda. Είναι παρόμοιο με πολλούς τρόπους, αλλά το Starfield δεν αισθάνεται ποτέ τόσο συναρπαστικό και μεταφερόμενο όσο το Oblivion ή το Skyrim ή τόσο άγρια ​​και παράξενα όσο τα παιχνίδια Fallout.

Πλησιάζει κατά καιρούς: ένας οικισμός σε έναν μακρινό πλανήτη βρίσκεται ακριβώς εκεί πάνω με τα πιο διασκεδαστικά πειράματα Vault-Tec όλων των εποχών. Αλλά πιο συχνά οι πολλά υποσχόμενες εγκαταστάσεις που βρήκα σε απομακρυσμένες βάσεις ή μυστηριώδεις διαστημικούς σταθμούς έτειναν να σβήνουν. Τα εξωγήινα ζωύφια του Starfield, ακόμα και τα πραγματικά τερατώδη, δεν κρατούν ένα κερί στο θηριοτροφείο του Skyrim, οι αποστολές φατριών δεν ταιριάζουν ποτέ με την ίντριγκα και τη λαμπρότητα των αποστολών της συντεχνίας του Oblivion, και παρόλο που οι 'spaceers' του Starfield και οι επιδρομείς του Fallout πιθανώς μοιράζονται τον ίδιο βασικό κώδικα (παίκτης επίθεσης εν όψει) απλά δεν έχουν τόσο μεγάλη προσωπικότητα.

Λοιπόν, δεν αγαπώ το Starfield, αλλά είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι μου αρέσει. Αυτές οι πρώτες 90 ώρες που έπαιξα δεν ήταν καθόλου τέλειες, αλλά έχω πολλούς λόγους να παίξω άλλες 90.

Το Starfield μοιράζεται άφθονο DNA με το Skyrim και το Fallout 4, αλλά τελικά υπολείπεται και των δύο.

bg3 σπηλιά στο nere