Κριτική Redfall

Η ετυμηγορία μας

Ο άδειος ανοιχτός κόσμος του Redfall, τα αδύναμα σκοποβολή και τα συστήματα siled δημιουργούν μια επίπεδη, βαρετή εμπειρία.

Το παιχνίδι Geek HUB έχει την πλάτη σαςΗ έμπειρη ομάδα μας αφιερώνει πολλές ώρες σε κάθε κριτική, για να φτάσει πραγματικά στην καρδιά αυτού που έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς. Μάθετε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο αξιολόγησης των παιχνιδιών και του υλικού.

(Εικόνα: Arkane Austin)

Τι είναι αυτό? Ένα FPS για πολλούς παίκτες που κυνηγάει βαμπίρ
Ημερομηνία κυκλοφορίας 1 Μαΐου 2023
Αναμένετε να πληρώσετε
Προγραμματιστής Άρκαν Όστιν
Εκδότης Bethesda
Αξιολογήθηκε στις RTX 3080 Ti, i9 12900K, 32 GB RAM
Steam Deck Επαληθεύτηκε
Σύνδεσμος Επίσημη ιστοσελίδα

Είμαι 10 ώρες στο Redfall και έχω μια ιδέα: Ίσως περνάω άθλια στιγμή επειδή χρησιμοποιούσα τις ικανότητές μου λάθος. Παίζω ως Layla Ellison, μια κυνηγός βαμπίρ που μπορεί να τοποθετήσει ένα φανταστικό μωβ ασανσέρ στο έδαφος και να το οδηγήσει στον αέρα για να κερδίσει ψηλά. Αλλά η ικανότητα του One More Floor λέει ότι μπορεί να στείλει «άνθρωπους ψηλότερα στον αέρα», όχι μόνο εμένα.

Αν το Redfall έχει πραγματικά το DNA ενός εμβυθιστικού sim Arkane, όπως οι ρολόι κόσμοι του Prey και του Dishonored, τότε σίγουρα όλα σε αυτήν την πόλη παίζουν με τους ίδιους κανόνες, σωστά;

Ενημέρωση bg3

Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να βρείτε ένα θέμα δοκιμής βαμπίρ που επιπλέει πάνω από ένα πεζοδρόμιο (επειδή ανανεώνεται συνεχώς στο Redfall σαν να μην έχω καμία επίδραση στην πόλη). Το τραβάω μερικές λήψεις και τρέχει για μένα. Ρίχνω το μωβ ασανσέρ μου ανάμεσά μας και προσαρμόζω τον στόχο μου για να τραβήξω αυτό το βαμπ από τον ουρανό.

Ο βρικόλακας περνάει τυχαία μέσα από το ασανσέρ σαν να μην υπάρχει καν. Το διαπερνούν και οι ανθρωποκουλτουριάρηδες. Αυτή δεν είναι η συναρπαστική sim που ήλπιζα και δεν είναι ούτε ένα co-op FPS ή RPG.

Το Redfall με απογοητεύει ανεξάρτητα από τις προσδοκίες του είδους που έχω. Δεν υπάρχουν αρκετοί εχθροί σε καμία τοποθεσία για να το παίξετε σαν ένα παιχνίδι τύπου Left 4 Dead. Τα όπλα αισθάνονται αβαρή και η απόδοση της ζημιάς τους παραμένει σε ό,τι αφορά τους εχθρούς που κλιμακώνουν το επίπεδο, επομένως είναι βαρετή να τα αντιμετωπίζεις σαν ένα RPG τύπου Fallout. Οι βρικόλακες είναι τρομακτικοί στο σκοτάδι από νωρίς, αλλά η ένταση χάνεται μέσω της επανάληψης - δεν υπάρχουν εκπλήξεις τη 10η φορά που παλεύετε με έναν αιματοβαμμένο σε μια άδεια σοφίτα - οπότε διαγράψτε τον τρόμο επιβίωσης από τη λίστα. Δεν μπορεί να καταφέρει να είναι ένα καλό FPS βασισμένο σε ήρωες, παρά το γεγονός ότι έχει πολλά υποσχόμενες ικανότητες, όπως η αορατότητα και μια ηλεκτρική ράβδος που ζαλίζει τους εχθρούς, γιατί όλα χρειάζονται για πάντα για να φορτιστούν και δεν νικούν την ασταμάτητη τακτική της ορθοστασίας και του πυροβολισμού. Και η ιστορία απογοητεύει τη διασκεδαστική υπόθεση του παιχνιδιού: μια πόλη όπου οι πλούσιοι κυριολεκτικά γίνονται βρικόλακες που λεηλατούν κανονικούς ανθρώπους.

Ο Redfall απέσυρε κάθε σταγόνα αισιοδοξίας από μέσα μου κατά τη διάρκεια των 50 περίπου ωρών που αφιέρωσα σε αυτό. Τίποτα δεν θα μπορούσε να το σώσει, ούτε καν να φέρετε έναν φίλο μαζί για co-op co-op—στην πραγματικότητα, είναι τόσο κακό, θα συνιστούσα να φέρετε τους εχθρούς σας. Το Arkane έχει σκοντάψει μερικές φορές στο παρελθόν, αλλά οι λεπτομερείς κόσμοι του, η υποβλητική καλλιτεχνική σκηνοθεσία και τα κομψά συστήματα με κρατούσαν πάντα να επιστρέφω. Το Redfall δεν έχει τίποτα από αυτά. Είναι μια εκπληκτική απογοήτευση.

Τέλειος ξένος

(Εικόνα: Tyler C / Arkane Studios)

Το Redfall δεν ξεκινά με ένα assassination ή ένα time loop, αλλά τα ήσυχα πρώτα λεπτά του ταιριάζουν απόλυτα στην ιστορία του Arkane με τις υποβλητικές εισαγωγές. Αφού επιλέξετε έναν από τους τέσσερις ήρωες, ξυπνάτε με τη βάρκα από την οποία έπρεπε να αποδράσετε πριν οι θεοί των βρικόλακων ξεφλουδίσουν τον ωκεανό που περιβάλλει το Redfall. Υπάρχουν πτώματα γύρω από την καμπίνα και γράμματα που σας δείχνουν πού να πάτε μετά. Έσπασα ένα παράθυρο και βγήκα στο κατάστρωμα για να δω έναν ολόκληρο τοίχο με νερό κουλουριασμένο πάνω από τη βάρκα. Αυτή η απόκοσμη και οπτικά εντυπωσιακή εναρκτήρια ακολουθία τελειώνει μόλις σηκώσετε ένα όπλο και βγείτε στον ήπιο ανοιχτό κόσμο του Redfall.

d4 κλειδί ψιθυριστά

Περνάς από πλοία που βρίσκονται σε στεριά που φυλάσσονται από καλλιτέχνες στους οποίους δεν δίνεται ποτέ ένας ισχυρός αφηγηματικός λόγος για να είναι εδώ. Μπορείτε να σκύψετε και να γλιστρήσετε δίπλα τους, αλλά τελικά θα μάθετε πόσο μικρή απειλή αποτελούν οι ανθρώπινοι εχθροί και πόσο μεγάλο μέρος της σχεδίασης επιπέδου του Redfall είναι φτιαγμένο για να καταπατηθεί με μια ομάδα τεσσάρων ατόμων.

Η πόλη του Redfall μπορεί να είναι ένας από τους πιο άδειους ανοιχτούς κόσμους που έχω δει ποτέ.

Το παιχνίδι ξεκινά σωστά αφού καθαρίσετε τον τοπικό πυροσβεστικό σταθμό και γίνετε μέλος μιας ομάδας επιζώντων που ελπίζουν να ξαναφτιάξουν ό,τι μπορούν και να ξεφύγουν. Πολλοί από αυτούς τους χαρακτήρες έχουν ονόματα και ωστόσο κανένας από αυτούς δεν έχει πολλά να πει ή φαίνεται να σας αναγνωρίζει. Οι συνομιλίες μαζί τους έχουν τη συναισθηματική πολυπλοκότητα μιας αποστολής MMO: «Η οικογένειά μου είναι νεκρή και θέλω να πας να πάρεις το λούτρινο ζωάκι της κόρης μου». Ο Redfall προσποιείται ότι «αντιστάτε πίσω» τους βρικόλακες για να σώσετε τους ανθρώπους, αλλά στην πραγματικότητα απλώς σας δίνεται μια λίστα εργασιών που σας αναγκάζουν να εξερευνήσετε κάθε τμήμα του χάρτη.

Η πόλη του Redfall μπορεί να είναι ένας από τους πιο άδειους ανοιχτούς κόσμους που έχω δει ποτέ, αλλά έχει εξαίσιες φθινοπωρινές δονήσεις. Είναι το είδος της γειτονιάς που θα μου άρεσε να ξεγελάσω ως παιδί, η τέλεια άνετη μικρή πόλη για να σκηνοθετήσω μια ιστορία βαμπίρ. θεματικό πάρκο χόκεϊ δίπλα στους άλλους καθηλωτικούς κόσμους sim του Arkane.

μητρικές για gaming

(Εικόνα: Tyler C. / Arkane Austin)

Κάθε ανθρώπινος εχθρός στο Redfall έχει μαζευτεί βοηθητικά γύρω από το πιο εκρηκτικό αντικείμενο που θα μπορούσε να βρει. Η πόλη είναι γεμάτη με τόσες πολλές δεξαμενές αερίου, πετρελαιοκηλίδες και δεξαμενές προπανίου που δεν είμαι σίγουρος ότι τα βαμπίρ είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά της. Αν αυτό είχε τον ανόητο τόνο του Borderlands όπου η ανατίναξη των ηλίθιων εχθρών ήταν όλη η ουσία, δεν θα με πείραζε. Αλλά τα δραματικά αρχεία καταγραφής κειμένου και οι δευτερεύουσες αναζητήσεις του Redfall αφορούν τη φρίκη της μετατροπής των φίλων και της οικογένειας των κατοίκων σε ημι-αθάνατα τέρατα. Διαβάζοντας αυτές τις σημειώσεις και τα γράμματα ενώ ψάχνετε στην πόλη για λάφυρα και XP καθώς ο χαρακτήρας σας κοροϊδεύει για το πόσο επιδέξιοι είναι, μπερδεύει τον τόνο του Redfall. Είναι σαν να ρίξατε έναν τυχερό ήρωα του Overwatch στη Midnight Mass του Netflix. Λυπάμαι πολύ που η θεία σου έγινε βρικόλακας, απλά άσε με να την πετρώσω με ένα πιστόλι UV και να λεηλατήσω το σπάνιο κυνηγετικό όπλο από τις στάχτες της και μετά θα σε παρηγορήσω ευχαρίστως!

Υπάρχουν σύντομες στιγμές όπου η αφήγηση και ο περιβαλλοντικός σχεδιασμός συνενώνονται και σας δίνουν το είδος των περίεργων και στοιχειωτικών χώρων για τους οποίους είναι γνωστός ο Arkane. Μια αποστολή έστειλε τον συνεργάτη μου και εμένα στο σπίτι του Hollow Man, του γενάρχη της πανώλης των βαμπίρ και της ενοχλητικής φωνής που φώναζε από τα ηχεία της τηλεόρασης και τα ραδιόφωνα για το πρώτο μισό του ταξιδιού σας. Το Redfall σας σπρώχνει συχνά μέσα σε μαύρα σπίτια και υπόγεια με μόνο έναν φακό για να σας οδηγήσει. Περπατήσαμε μέσα σε αυτό το εγκαταλελειμμένο σπίτι μέχρι που γυρίσαμε μια γωνία σε ένα δωμάτιο που, σαν τον ωκεανό στο άνοιγμα, είχε παγώσει στο χρόνο. Μέσα από τα αιωρούμενα ξύλινα θραύσματα και τα συντρίμμια μπορούσες να δεις έναν άλλο κόσμο λίγο πιο πέρα ​​από την οροφή. Ήταν σαν να σκοντάφτω στη σκοτεινή έκταση που μοιάζει με λίμπο του The Void στο Dishonored, αλλά απροσδόκητα.

Αφού περάσαμε πάρα πολύ καιρό ψάχνοντας για κρυμμένες κούκλες γύρω από το σπίτι για να ολοκληρώσουμε τον στόχο της αποστολής, μεταφερθήκαμε στο ίδιο σπίτι καθισμένοι πάνω σε ένα επιπλέον κομμάτι γης σε μια εναλλακτική πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν πολλά να κάνουμε εκεί εκτός από το να ακούσω την προβλέψιμη προέλευση του Hollow Man προτού μεταφερθείτε πίσω, αλλά με έκανε απελπισμένο να φτάσω σε ένα σημείο καμπής στο Redfall όπου ανέπτυξε τακτικά στρεβλωμένες ρυθμίσεις όπως αυτή. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει ποτέ.

παζλ rosymorn μοναστήρι bg3

Αδιέξοδο

(Εικόνα: Tyler C. / Arkane Austin)

Η δομή πολλών παικτών του Redfall μειώνει ενεργά αυτό που κάνει καλύτερα ο Arkane. Οι εχθροί τραντάζονται, γλιστρούν και τραυλίζουν καθώς σας περιπολούν ή σας κυνηγούν και αντικείμενα όπως σακίδια πλάτης και ιατρικές τσάντες επικολλούνται παντού χωρίς καμία λογική. Οι μισές από τις δεξιότητες που ενισχύουν τις ικανότητες του χαρακτήρα σας είναι φτιαγμένες για πολλούς παίκτες και, δεδομένων των στενών σπιτιών που τσακώνεστε συχνά, είναι σε μεγάλο βαθμό άχρηστες. Αυτός είναι ο προγραμματιστής που βρήκε το Dishonored's Blink, μια από τις πιο κομψές κινητικές ικανότητες στα βιντεοπαιχνίδια, και όλες οι προσφορές του Redfall είναι ένα σωρό δεξιότητες που αποσπούν για λίγο την προσοχή των εχθρών ή τις παραλείπουν εντελώς.

Τα αποκόμματα με βαμπίρ είναι πιο δύσκολα όταν είναι σόλο, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο επειδή όλα τρέχουν κατευθείαν πάνω σου. Χωρίς άλλο άτομο να τους αποσπά την προσοχή, περνάτε το μεγαλύτερο μέρος της μάχης τρέχοντας σε κύκλους προσπαθώντας να αφήσετε αρκετό χώρο για να θεραπεύσετε. Τα κατάφερα μόνο μέσα από τις φωλιές των βαμπίρ, που είναι δύσκολα επίπεδα που μοιάζουν με μπουντρούμι με τυχαίους τροποποιητές του εχθρού, βρίσκοντας μέρη για να σκύψω όπου οι βρικόλακες δεν μπορούσαν να με φτάσουν. Το ίδιο ισχύει και για τον ισχυρό βρικόλακα Ρουκ που κατεβαίνει πάνω σας αφού έχετε κάνει αρκετό θόρυβο στη γειτονιά. Το να ρίξετε έναν φίλο στο μείγμα δεν βοηθάει επίσης στην ισορροπία. Γυρίζει προς την αντίθετη κατεύθυνση από το να είναι τόσο βαρετά εύκολο (ακόμη και σε πιο σκληρές ρυθμίσεις δυσκολίας) που μπορεί κάλλιστα να εξοικονομήσετε πυρομαχικά και να τρέξετε.

Ως λάτρης των ευφάνταστων κόσμων του Arkane και του δυναμικού παιχνιδιού που βασίζεται στα συστήματα, το πιο συναρπαστικό πράγμα για το Redfall είναι το μυστήριο του πώς συνέβη. Είναι το πρώτο παιχνίδι Arkane που δεν μου αρέσει καθόλου: ένα τρελά ασυνάρτητο και μη διασκεδαστικό shooter που φαίνεται παράξενο δίπλα στη ζωντάνια των παιχνιδιών Prey ή Dishonored του 2017.

Ο άδειος ανοιχτός κόσμος του Redfall, τα αδύναμα σκοποβολή και τα συστήματα siled δημιουργούν μια επίπεδη, βαρετή εμπειρία.