Κριτική The Lord of the Rings: Gollum

Η ετυμηγορία μας

Παρ' όλα τα πολλά του ελαττώματα, το LOTR: Gollum είναι μια συχνά όμορφη και παραδόξως συμπαθητική περιπέτεια.

Το παιχνίδι Geek HUB έχει την πλάτη σαςΗ έμπειρη ομάδα μας αφιερώνει πολλές ώρες σε κάθε κριτική, για να φτάσει πραγματικά στην καρδιά αυτού που έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς. Μάθετε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο αξιολόγησης των παιχνιδιών και του υλικού.

Τι είναι αυτό? Μια κρυφή πλατφόρμα αφήγησης περιπέτεια Lord Of The Rings.
Ημερομηνία κυκλοφορίας 25 Μαΐου 2023
Αναμένετε να πληρώσετε 50 $ / 43 £
Προγραμματιστής Daedalic Entertainment
Εκδότης Εσωτερικά, Nacon
Αξιολογήθηκε στις Nvidia 2080 Ti, Intel i9-9900k @ 4.9ghz, 32gb RAM
Multiplayer Οχι
Steam Deck N/A
Σύνδεσμος Επίσημη ιστοσελίδα

Παρά το γεγονός ότι η φύση μου (ένας ερημίτης που αποστρέφεται τον ήλιο που συσσωρεύει γυαλιστερούς θησαυρούς) μου δίνει μια συγκεκριμένη συγγένεια με το Gollum, ήμουν λίγο δύσπιστος για το πολύ καθυστερημένο παιχνίδι Lord Of The Rings του Daedalic, καθώς τα πρώτα πλάνα με άφησαν ανέμπνευση και αβέβαιο αν υπήρχε ακόμη και ένα συνεκτικό παιχνίδι εδώ. Τα καλά νέα είναι ότι το Gollum (το παιχνίδι) κάνει έχουν μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες. Δυστυχώς, όπως και ο κατακερματισμένος πρωταγωνιστής του, οι ιδέες του εμπίπτουν σε δύο ξεχωριστά στρατόπεδα και το ένα είναι πολύ πιο ωραίο από το άλλο.

Ο Γκόλουμ διασχίζει δύο είδη δράσης και κανένα δεν αντέχει σε εξονυχιστικό έλεγχο. Στην καρδιά, είναι ένα κινηματογραφικό αλλά βασικό stealth platformer. Σκεφτείτε στα μισά του δρόμου μεταξύ της πλοήγησης με αναρρίχηση στον τοίχο του Uncharted και του ερπυσμού του Splinter Cell. Χωρίς να είναι το καλύτερο από τα φυσικά δείγματα, ο Gollum είναι λίγο δύστροπος τόσο στον χαρακτήρα όσο και στον εξωτερικό χαρακτήρα.

ο καλύτερος επεξεργαστής ψύκτη αέρα

Στο μπροστινό μέρος της πλατφόρμας, υπάρχει συνήθως μια ενιαία διαδρομή μέσα από κάθε περιοχή, που περιλαμβάνει ένα μείγμα από επισημασμένες αρπαχτές προεξοχές, σχοινί ή κληματαριές με έντονα χρώματα για να ξεπεράσετε τους τοίχους και την περιστασιακή ράβδο για να περάσετε. Τα περιβάλλοντα είναι συχνά πανέμορφα και πολύ κάθετα, προσφέροντας μια διασκεδαστική δικαιολογία για να κάνετε άλματα που αψηφούν τον θάνατο. Παρόλα αυτά, ο Γκόλουμ είναι εύθραυστος και μακρύτερες σταγόνες τον σκοτώνουν ακαριαία, κουνώντας θεαματικά για μισό δευτερόλεπτο πριν επιστρέψει απότομα στο τελευταίο σημείο ελέγχου.

Παρά τους συχνούς θανάτους, το μονοπάτι είναι συνήθως καθαρό και τα σημεία ελέγχου γενναιόδωρα. Όταν η διαίσθηση αποτυγχάνει, υπάρχει ένα κουμπί για να δεσμεύσετε το Gollum Vision™ (Sméagoggles, ίσως) και να δείτε επισημασμένα χρησιμοποιήσιμα αντικείμενα, εχθρούς και υπονοούμενα μονοπάτια. Χρήσιμο, αλλά αναξιόπιστο, μόνο μερικές φορές παρέχει χρήσιμες συμβουλές. Περισσότερες πληροφορίες προέρχονται από τη χρήση του Γκόλουμ που μαλώνει με τον εαυτό του, φωνάζοντας μονοπάτια και καθοδήγηση χωρίς προτροπή. Πιστεύω ότι είναι μια θεματικά εξαιρετική δικαιολογία για ένα χαρακτηριστικό που έχει επικριθεί πολύ.

Το άλλο στοιχείο δράσης είναι το stealth, συνυφασμένο με το άλμα. Ακόμη πιο γραμμικό από το platforming, είναι ένα παιχνίδι που τελειώνει αμέσως αν το Gollum αρπάζει ένας φρουρός και υπάρχει μικρό περιθώριο λάθους. Ευτυχώς, τα ύπουλα κομμάτια είναι αρκετά εύκολο στην πλοήγηση, με βαθιές σκιές και μακρύ γρασίδι εύκολο να εντοπιστεί και οι διαδρομές περιπολίας των φρουρών προφανείς. Επίσης δεν υπάρχει μάχη. Τα Ορκ χωρίς κράνη μπορούν να στραγγαλιστούν αν πιαστούν μόνα τους, αλλά αυτό είναι τόσο σπάνιο που κερδίζεις ένα επίτευγμα—Δολοφόνος—για να κερδίσεις μόλις δέκα.

Το έπος του Sméagol

παγκόσμια βοήθεια

(Εικόνα: Daedalic Entertainment)

Ενώ αντιμετώπισα πολλές μικρές δυσλειτουργίες όταν έπαιζα το Gollum (αυτό είναι ένα αναμφισβήτητα φανταχτερό παιχνίδι), οι περισσότερες σχετίζονταν με τις εισαγωγές που έπεσαν και την άρνηση του Gollum να αρπάξει σε προεξοχές, οδηγώντας σε ξαφνικούς θανάτους. Ήμουν προφανώς πολύ τυχερός, με άλλους παίκτες να αναφέρουν πολύ πιο δυσάρεστα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων συχνών σφαλμάτων και σφαλμάτων που σπάνε την εξέλιξη που αναγκάζουν να επιστρέψω σε παλαιότερες αποκρούσεις ή χειρότερα. Τα χιλιόμετρα σας μπορεί να διαφέρουν. Εάν δεν είστε ευλογημένοι με την τύχη του Frodo, ίσως είναι καλύτερα να περιμένετε για μερικούς γύρους μπαλωμάτων.

Και τα δύο μισά της πλευράς δράσης είναι λειτουργικά αλλά λίγο άψογα. Ο Γκόλουμ είναι πολύ βρόμικος και αδυνατισμένος για να είναι ένας πειστικός Νέιθαν Ντρέικ ή Σαμ Φίσερ, και το αν πιάνει επιτυχώς μια προεξοχή ή πέφτει κατακόρυφα μέχρι τον ακαριαίο θάνατό του, μερικές φορές φαίνεται τυχαίο. Οι είσοδοι ελέγχου μερικές φορές απορρίπτονται και ενώ τα τμήματα stealth και platforming είναι γενναιόδωρα σε σημεία ελέγχου, είτε ακολουθείτε την προβλεπόμενη διαδρομή είτε πεθάνετε. Λειτουργεί, αλλά αν αυτό ήταν όλες οι προσφορές του Gollum, μάλλον θα τα είχα παρατήσει.

Ευτυχώς, το μισό της αφήγησης έφερε τον Γκόλουμ για μένα. Όποτε δεν είναι ένα ύπουλο παιχνίδι πλατφόρμας, το Gollum με εντυπωσίασε ως ένα έργο διαδραστικού φαν του Tolkien, σε αντίθεση με το Guardians Of The Galaxy του 2021 στη φόρμουλα του walk-and-talk που χαρακτηρίζεται από δράση. Όπως και με τους Guardians, έχει σκηνικό με υπέροχα σκηνικά, και ενώ οι χαρακτήρες είναι συχνά άκαμπτοι με κινούμενα σχέδια (ειδικά στους διαλόγους), το σενάριο τράβηξε την προσοχή μου καλά. Αναλύει τον Γκόλουμ και γιατί παραμένει αουτσάιντερ παρά τις καλύτερες προσπάθειες από τον ίδιο ή πιθανούς φίλους.

Αν και σπάνια αλλάζει πολλά, υπάρχουν συχνές ειδοποιήσεις τύπου Telltale όπου μπορείτε να επιλέξετε εάν ο Gollum ή ο Sméagol απαντούν σε διάλογο. Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι τεταμένες σκηνές που απαιτούσαν να διαλέξω μια πλευρά και να επιχειρηματολογήσω υπέρ τους, συλλογίζοντας το άλλο μισό σε υποταγή. Θεματικά, το παιχνίδι είναι επίσης διχασμένο. Τοποθετείται αφότου ο Μπίλμπο κλέβει το δαχτυλίδι του Γκόλουμ, λίγο μετά το πρώτο μισό του παιχνιδιού αφηγείται την ιστορία της επιβίωσης του Γκόλουμ στους σκλάβους κάτω από τον Μόρντορ (είναι κυριολεκτικά νευροαποκλίνων και ανθρακωρύχος) και το μακρύ, αυτοσχέδιο και συχνά λανθασμένο σχέδιο του να δραπετεύσει.

Pit-stop

bg3 παζλ νευρωνικών κόμβων

Εκτός από την εξόρυξη, ο Γκόλουμ εργάζεται στα λάκκα αναπαραγωγής των Ορκ, δείχνοντάς μας πώς οι στρατοί του Σάουρον εκτρέφονται σαν πολεμικοί θαλάσσιοι πίθηκοι.

Η Mordor εδώ είναι εκπληκτικά ζοφερή, πιο σκληρή από την καρτουνίστικη heavy metal αισθητική του Middle-Earth: Shadow Of War με τα εκκεντρικά ορκ και τον σέξι Shelob. Αυτό το όραμα του Μόρντορ είναι φρικιαστικά λεπτομερές, γεμάτο με περίτεχνα χαραγμένο μαύρο ατσάλι, τεντωμένα και ματωμένα δέρματα και πολύ γλαφυρό, φρέσκο ​​αίμα και μαύρο νερό. Αν και δεν παρουσιάζεται τεράστιος όγκος βίας, υπάρχει αρκετός ανησυχητικός αντίκτυπος για να δώσει στη φαντασία αρκετή για να κολλήσει.

Το παιχνίδι χρησιμοποιεί αυτή την ευκαιρία για να εξερευνήσει τη μηχανική και την πολιτική του Mordor. Εκτός από την εξόρυξη, ο Γκόλουμ εργάζεται στα λάκκα αναπαραγωγής των Ορκ, δείχνοντάς μας πώς οι στρατοί του Σάουρον εκτρέφονται σαν πολεμικοί θαλάσσιοι πίθηκοι. Ο Γκόλουμ ταΐζει τα Ορκ προνύμφες που μοιάζουν με πιράνχας με μια κοπριά μαγικά ενισχυμένης λοίμωξης μέχρι να αναπτυχθούν στα ωχρά ανθρωποειδή που γνωρίζουμε και λατρεύουμε να μαχαιρώνουμε. Αγαπούν επίσης και οι αντίπαλες φατρίες των ανθρώπων στην υπηρεσία του Σάουρον, με τον Άνθρωπο των Κεριών —έναν δόλιο μάγο που χρησιμοποιεί τον Γκόλουμ ως πληροφοριοδότη και μάγο— να κλέβει την παράσταση.

Τοποθεσία βάσης στρατού gta v

Τα Orcs διαφέρουν οπτικά από άλλα παιχνίδια LOTR. Λιγότερο ογκώδης, με αόριστα εντομοειδείς, στρογγυλεμένες μεταλλικές πανοπλίες με ένα συνονθύλευμα από δέρμα και αλυσίδα που τα συγκρατεί όλα μαζί. Εκτός από τη σχεδίαση και την απόδοση χαρακτήρων του Gollum, το παιχνίδι δεν ανήκει ιδιαίτερα στις ταινίες του Peter Jackson. Αυτό γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρο στο δεύτερο μισό της εκστρατείας 10-12 ωρών, που λαμβάνει χώρα σε χώρες των ξωτικών. Πιο φωτεινό και λιγότερο φόνο, αλλά ακόμα τεταμένο, με την αίσθηση ότι είτε ο Γκόλουμ είτε τα ξωτικά θα μπορούσαν να σκάσουν ανά πάσα στιγμή. Τα Ξωτικά εδώ είναι ατημέλητα, λιγνά και συγκαταβατικά αντί για ιτιά και εφήμερα. Μια ενδιαφέρουσα ελαττωματική απεικόνιση, ειδικά ο σκυθρωπός και αυθάδης έφηβος των Ξωτικών, Γκόλουμ, τίθεται υπό το βλέμμα του.

Παρά το προκαθορισμένο συμπέρασμα της ιστορίας (το Gollum ζει για να προκαλεί ατελείωτη θλίψη στον Frodo), επένδυσα στα προσωπικά του στοιχήματα.

Αυτά τα δύο μισά ιστορίας δεν έμπαιναν στη μέση τόσο καθαρά όσο θα ήθελα, αλλά και τα δύο κράτησαν την προσοχή μου. Παρά το προκαθορισμένο συμπέρασμα της ιστορίας (το Gollum ζει για να προκαλεί ατελείωτη θλίψη στον Frodo), επένδυσα στα προσωπικά του στοιχήματα. Ο Γκόλουμ είναι σπασμένος, θέλει εξίσου να βοηθήσει ή πισώπλατα μαχαιρώματα ανάλογα με το ποια προσωπικότητα βρίσκεται στη θέση οδήγησης. Αγωνίζεται να κάνει φίλους ή να εμπιστευτεί και η παράξενη συμπεριφορά του οδηγεί τους χαρακτήρες να τον αμφισβητούν και να βαθαίνουν αυτά τα κενά.

Αν και είμαι αδιάφορος ως παιχνίδι πλατφόρμας ή stealth, χαίρομαι που βρίσκω μια τόσο δυνατή ιστορία που λέγεται εδώ, διαφορετική από τα οράματα του Jackson και του Bakshi για τη Μέση Γη. Όπως ακριβώς ο πρωταγωνιστής του με τα στραβά μάτια, το ένα μισό είναι ρεαλιστικό αλλά αγκαθωτό και μερικές φορές σκληρό, το άλλο με έναστρο μάτια και πρόθυμο να ευχαριστήσει. Το gestalt είναι, ευτυχώς, περισσότερο από το άθροισμα των μερών του.

Παρ' όλα τα πολλά του ελαττώματα, το LOTR: Gollum είναι μια συχνά όμορφη και παραδόξως συμπαθητική περιπέτεια.