Όταν άκουσα ότι το Critical Role έκανε ένα φανταστικό TTRPG, ήμουν πολύ σκεπτικιστής - το άλλο έργο του Darrington Press, το Candela Obscura, ξεχώριζε από το σπαθί και τη μαγεία, ανένδοτο στο να κάνει το δικό του.
Αλλά όταν μια ομάδα διασημοτήτων με ζάρια που είναι γνωστές για το παιχνίδι D&D ανακοινώνουν ότι φτιάχνουν κάτι D&D-γειτονικό, αναρωτιέσαι γιατί ενοχλούν ακόμη και - πέρα από τον διαφαινόμενο κίνδυνο μιας δεύτερης καταστροφής της OGL που θέτει σε κίνδυνο την ξαφνικά μεγάλη εταιρεία σου. Ευτυχώς, δεν είναι καθόλου αυτό που έχουν κάνει ο Matthew Mercer και οι συνεργάτες του εδώ.
Daggerheart, που είναι διαθέσιμο για playtesting αυτή τη στιγμή , με την πρώτη ματιά μοιάζει σαν να προσπαθεί να φορέσει την καλύτερη ρόμπα και το καπέλο του μάγου. Οι τάξεις του είναι βασικά η τυπική γκάμα σας—ακόμα και το «Guardian» και το «Seraph» είναι απλώς μυστικός κώδικας για τυχοδιώκτες με γεύση Βάρβαρων και κληρικών. Αλλά όσο περισσότερο το κοιτάς, τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς: αυτό δεν είναι μάγος, αυτό είναι ένα σωρό συστήματα αφήγησης σε μια καμπαρντίνα.
Η βασική ώθηση του Daggerheart είναι το σύστημα κύλισης 2d12 (δύο 12 πλευρών μήτρας)—το οποίο πριονίζει το περίφημο d20 της D&D στη μέση. Εξακολουθείτε να προσθέτετε και τα δύο αποτελέσματά σας μαζί, αλλά το ένα είναι θάνατος «ελπίδας» και το άλλο είναι θάνατος «φόβου».
Εάν ο θάνατος της ελπίδας σας είναι υψηλότερος από τον θάνατο του φόβου σας, λαμβάνετε ένα σημείο «ελπίδας» - έναν πόρο που μπορείτε να ξοδέψετε σε πράγματα όπως η βοήθεια ενός συμπαίκτη, όπως ακριβώς ο μηχανικός της «ομάδας» του Masks: A New Generation (ένα σύστημα που το βιβλίο αναφέρει ως μια έμπνευση).
Από την άλλη πλευρά, εάν ο φόβος σας να πεθάνει είναι υψηλότερος από τον θάνατο της ελπίδας σας, έχετε μια μικτή επιτυχία. Διαφορετικά, αν ρίξατε το ρολό γενικά, συμβαίνει κάτι πολύ κακό και ο GM παίρνει ένα σημείο φόβου για να σας μαχαιρώσει αργότερα.
Σκέφτηκα «εντάξει, μέχρι στιγμής, τόσο καλά. Αυτό είναι σαν D&D με λίγη επιπλέον όρεξη, αυτό είναι εντάξει. Μετά κοίταξα τα χτυπήματα και συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα τι διάολο κοιτούσα.
(Εικόνα: Darrington Press / Κανάλι YouTube Critical Role)
Οι παίκτες συγκρίνουν την εισερχόμενη ζημιά με τα τρία κατώφλια ζημιάς τους. Στο παραπάνω παράδειγμα, ένας χαρακτήρας που λαμβάνει 14 ζημιά σημειώνει τρία κουκούτσια σημείων επιτυχίας, αλλά μόνο δύο κουκούτσια αν έκανε ζημιά 9-13. Αυτό που γίνεται ενδιαφέρον είναι ο τρόπος με τον οποίο το Daggerheart χειρίζεται την πανοπλία—ενώ ο μηχανικός «διαφυγής» λειτουργεί πολύ όπως το τυπικό σας AC D&D, πανοπλία είναι ένας περιορισμένος πόρος που καίτε για να μειώσετε τη ζημιά κατά ένα κατ 'αποκοπή ποσό, που ενδεχομένως θα σας χτυπήσει κάτω από αυτά τα προαναφερθέντα όρια. Είναι όλα πολύ Blades in the Dark.
καλύτερα οικονομικά μικρόφωνα για gaming
Μακράν το αγαπημένο μου shake-up, ωστόσο, είναι το πώς η μάχη του Daggerheart καταστρέφει εντελώς την πρωτοβουλία. Αντίθετα, οι παίκτες συχνά πηγαίνουν πρώτοι — αν και ο DM μπορεί να ξοδέψει αυτά τα διακριτικά φόβου για να πει το αντίθετο. Στη συνέχεια, μπορούν να αναλάβουν ενέργειες σε όποια διαμόρφωση θέλουν, αλλά κάθε φορά που το κάνουν, βάζουν ένα κουπόνι σε έναν ιχνηλάτη μάχης. Οι παίκτες μπορούν να επιλέξουν ποιος θα κάνει μια ενέργεια ηθελημένα και μη.
Κάθε φορά που ένας από τους παίκτες αποτυγχάνει σε μια ζαριά (ή ρίχνει και ο φόβος του να πεθάνει είναι υψηλότερος), ο GM μπορεί να σκουπίσει όλα αυτά τα μάρκες όπως ένας καρχαρίας που κερδίζει μεγάλα κέρδη σε ένα καζίνο, μετατρέποντάς τα είτε σε εχθρικές ενέργειες είτε σε ακόμα περισσότερα σημάδια φόβου. Μπορούν επίσης να κάψουν δύο δείκτες φόβου για να ενεργήσουν εκτός λειτουργίας.
Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι η οικονομία δράσης είναι πάντα ισορροπημένη, αλλά οι παίκτες μπορούν να συνεχίσουν να κερδίζουν σερί. Οι ραβδώσεις που βάζουν ένα δαμόκλειο ξίφος που αιωρείται πάνω από το κεφάλι τους - γιατί όσο καλύτερα το κάνουν, τόσο περισσότερος πόνος έρχεται όταν τα πράγματα ανταλλάσσουν τα χέρια.
(Εικόνα: Darrington Press / Art by Samantha Joanne Key)
Τίμια? Είμαι υπέρ της κατάργησης των δεσμών της Πρωτοβουλίας. Έχω παίξει πολλά εξαιρετικά Massif Press ICON RPG Τον τελευταίο καιρό, όπου οι παίκτες εναλλάσσονται πάντα με τέρατα — αλλά αποφασίζουν με ποια σειρά θα ενεργήσουν. Το να αφήνουν τους παίκτες να διαπραγματεύονται στροφές μεταξύ τους, η μάχη είναι πολύ πιο ελκυστική για σχεδόν όλους.
Ομολογουμένως, το νέο σύστημα μάχης του Daggerheart θα μπορούσε να προκαλέσει διαφωνίες. Εάν το παιχνίδι δεν κάνει αρκετά για να διακρίνει τις κατηγορίες του μεταξύ τους, θα μπορούσατε να καταλήξετε σε μια κατάσταση όπου ο παίκτης εξουσίας, ο Steve, κάνει όλες τις ενέργειες, επειδή αυτό είναι το καλύτερο για την ομάδα. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να ανοίξει διάπλατα την πόρτα για χαρακτήρες που προσανατολίζονται περισσότερο στην υποστήριξη, οι οποίοι μπορούν απλώς να χτυπήσουν όταν θέλουν να βοηθήσουν με τα ξόρκια και τη θεραπεία.
Το μόνο πράγμα που δεν με ενθουσιάζει αμέσως είναι ο τρόπος με τον οποίο το Daggerheart κάνει εμβέλεια και κίνηση. Ενώ νομίζω ότι το Daggerheart κάνει κάτι υπέροχο δημιουργώντας ένα αφηγηματικό TTRPG με λίγη τραγανότητα, μερικές φορές νιώθει σαν να προσπαθεί να πάρει το κέικ του και να το φάει - όπως συμβαίνει εδώ.
Το εύρος είναι ξεκάθαρα προσανατολισμένο προς το «θέατρο του μυαλού» με ασαφείς μετρήσεις όπως κοντά, πολύ κοντά και μακριά — αλλά το playtest προσπαθεί να πει «όχι όχι, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μινιατούρες αν θέλετε, μακριά είναι ένα φύλλο Α4 χαρτί'. Υπόσχομαι ότι δεν προσπαθώ να είμαι κακός εδώ, αλλά για «στενές» μετρήσεις, η Daggerheart συνιστά ένα τυπικό μολύβι - ξέρετε, αυτό που γίνεται πιο σύντομο όσο περισσότερο γράφετε με αυτό.
σεξουαλικά παιχνίδια για pc
(Εικόνα: Darrington Press / Κανάλι YouTube Critical Role)
Αλλά hey, είναι ένα playtest για κάποιο λόγο. Αν θέλετε να δείτε πώς παίζει πραγματικά το Daggerheart—Κρίσιμος ρόλος έτρεξε μια ζωντανή βολή εχθές. Ακόμα κι αν το παιχνίδι δεν χτυπήσει το σημάδι του όταν τελικά βγει στα καταστήματα παιχνιδιών, είναι τουλάχιστον ενδιαφέρων, και το ότι το σύστημα είναι ένα snoozefest δίπλα στο D&D είναι η μόνη πραγματική ανησυχία που είχα.
