Κριτική του Hogwarts Legacy

Η ετυμηγορία μας

Το Hogwarts Legacy είναι ένα υπέροχο παιχνίδι που στοιχειώνεται από έναν τρομερό δημιουργό.

Το παιχνίδι Geek HUB έχει την πλάτη σαςΗ έμπειρη ομάδα μας αφιερώνει πολλές ώρες σε κάθε κριτική, για να φτάσει πραγματικά στην καρδιά αυτού που έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς. Μάθετε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο αξιολόγησης των παιχνιδιών και του υλικού.

Τι είναι αυτό? Ένα ανοιχτό παγκόσμιο RPG στο σύμπαν του Χάρι Πότερ
Αναμένετε να πληρώσετε: $60/£55
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Φεβρουαρίου 2023
Προγραμματιστής: Λογισμικό Avalanche
Εκδότης: Warner Bros. Interactive
Αξιολογήθηκε στις: RTX 3060, Ryzen 7 5700G 3,8 Ghz, 16 GB RAM
Σύνδεσμος: Επίσημη ιστοσελίδα

Ήμουν πάνω από 20 ώρες στο Hogwarts Legacy προτού αποκαλύψει ότι, εκτός από ένα εκτεταμένο RPG με δέντρα δεξιοτήτων, μάχες με μάγους, χειροτεχνίες, περιβαλλοντικά παζλ και πολλά παράξενα, είναι επίσης ένα γραφικό παιχνίδι διακόσμησης σπιτιού με μια βουτιά διαχείρισης ζωολογικού κήπου. . Αυτό είναι ένα πολύ μεγαλύτερο παιχνίδι από ό,τι περίμενε κανείς και καθώς ολοκλήρωσα την κύρια αποστολή και δεκάδες παράπλευρα ερωτήματα για πάνω από 50 ώρες, εξακολουθώ να εκπλήσσομαι από το πόσο καλό είναι κάθε μεμονωμένο στοιχείο.

Σίγουρα πάσχει από μια ελικοειδή αρχή και τεχνικά ζητήματα που αποσπούν την προσοχή, αλλά μόλις αφέθηκα ελεύθερος να εξερευνήσω ολόκληρο το Χόγκουαρτς και μίλια της υπαίθρου γύρω του, απόλαυσα το Hogwarts Legacy με τον ίδιο τρόπο που έκανα το The Witcher 3 ή το Red Dead Redemption 2: διασχίζοντας έναν πειστικά αποδοθέντα κόσμο με τον δικό μου ρυθμό, αφήνοντας τον εαυτό μου να εξαφανιστεί σε έναν χαρακτήρα στον οποίο επενδύω όλο και περισσότερο.

Όπως αυτά τα κλασικά open-world που μόλις ανέφερα, το Hogwarts Legacy είναι ένα παιχνίδι που πιθανότατα έχετε παίξει στο παρελθόν, αλλά και ένα σπάνιο παιχνίδι: ένα RPG μεγάλου προϋπολογισμού που προσπαθεί να καλύψει όλο το κύρος, το μεγαλείο και τις προσδοκίες μιας τεράστιας ιδιοκτησίας μέσων σε ένα απρόσκοπτο sandbox. Ως επί το πλείστον, το καρφώνει. Αυτή είναι η στιγμή του Harry Potter's Arkham Asylum—ένα παιχνίδι που αφηγείται τη δική του ιστορία σε έναν καθιερωμένο κόσμο, απελευθερωμένο από τις περιοριστικές προθεσμίες και τα δημιουργικά όρια μιας ταινίας, που δημιουργήθηκε από ένα στούντιο που κάποτε είχε υποβιβαστεί σε υποχρεωτικά προϊόντα μάρκετινγκ όπως το Toy Story 3: Το βιντεοπαιχνίδι.

Το Hogwarts Legacy είχε μια σταθερή αντίληψη του εγκεφάλου μου σε όλη τη διάρκεια του playthrough μου. Θα έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται να κάνει ζάπινγκ σε σκοτεινούς μάγους με τις εκρήξεις Confringo όταν θα ετοίμαζα το δείπνο ή θα σκεφτόμουν τι μαντίλι ταιριάζει καλύτερα με το νέο μου αγαπημένο παλτό, ποιο φυτό θα πρέπει να καλλιεργήσω για να παρασκευάσω φίλτρα αορατότητας πιο γρήγορα και αν το παιχνίδι θα είναι ή όχι Σταματήστε ποτέ να κοτσάρω όταν κινούμαι ανάμεσα στους πολλούς πύργους του Χόγκουαρτς (δεν θα γίνει). Επίσης, δυστυχώς, σκέφτομαι την JK Rowling.

(Εικόνα: Warner Bros.)

Μπολ μάγου

Δεν μπορείτε να περπατήσετε 10 πόδια χωρίς να ζωντανέψει ένα μέρος του κάστρου του Χόγκουαρτς.

Συνήθως είναι κάτι απλό όταν τα παιχνίδια είναι καλά. Μας αρέσουν, μας εκπλήσσουν, γράφω για αυτό, είναι διασκεδαστικό. Αλλά η διασκέδαση του Hogwarts Legacy δημιουργεί ένα μοναδικό σύνολο αντικρουόμενων συναισθημάτων: απολαμβάνω ένα παιχνίδι που είναι προέκταση της JK Rowling, ενός ισχυρού ατόμου που χρησιμοποίησε την πλατφόρμα του για να κάνει τρανσφοβικά σχόλια τα τελευταία χρόνια, εφαρμόζοντας τον πλούτο και τη φήμη της σε προωθούν μια ιδεολογία που απορρίπτει και περιθωριοποιεί περαιτέρω μια από τις πιο ευάλωτες κοινότητες της κοινωνίας.

Το Hogwarts Legacy δεν είναι γραμμένο από την JK Rowling ούτε έχει προσαρμοστεί απευθείας από τις ιστορίες της. Στην πραγματικότητα, η Warner Bros. και η Portkey Games (ο εκδοτικός βραχίονας παιχνιδιών των ακινήτων του Χάρι Πότερ) φτάνουν στο σημείο να πουν ότι ήταν 'δεν συμμετέχει στη δημιουργία του παιχνιδιού' καθόλου. Ωστόσο, είναι χτισμένο πάνω στον κόσμο που δημιούργησε και κληρονομεί μερικά από τα προβλήματά του, ιδιαίτερα την απεικόνιση του καλικάντζαροι και 'σπιτικά ξωτικά' . Η επιτυχία της είναι πιθανό να την ωφελήσει τόσο πολιτιστικά όσο και οικονομικά.

Θα ωφελήσει επίσης τους ταλαντούχους ανθρώπους στο Avalanche Software, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει έναν πλούσιο, σχεδόν ενοχλητικά λεπτομερή κόσμο που συνήθως ξεπερνά το αρχικό του υλικό όσον αφορά την ποιότητα και την περιεκτικότητα. Το Hogwarts Legacy είναι γεμάτο από απλά αλλά αρμονικά συστήματα που κρατούν τα πράγματα διασκεδαστικά και προσβάσιμα:

Η μοναδική πιο εντυπωσιακή πτυχή του Hogwarts Legacy είναι το ίδιο το Hogwarts. Οι προγραμματιστές λατρεύουν να περιγράφουν τα παιχνίδια τους ως «ζωντανούς κόσμους που αναπνέουν», αλλά είναι δύσκολο να σκεφτούμε καλύτερο τρόπο για να χαρακτηρίσουμε το τιμητικό κάστρο.

Δεν μπορείς να περπατήσεις 10 πόδια χωρίς να ζωντανέψει ένα μέρος του κάστρου του Χόγκουαρτς: τα βιβλία αναδιοργανώνονται στα ράφια, οι πανοπλίες χαιρετίζουν τους περαστικούς, οι φράχτες τελειώνουν, τα φαντάσματα επιπλέουν λέγοντας αστεία, τα σχολικά βιβλία κυματίζουν πάνω από τους περαστικούς μαθητές και οι πίνακες ζωγραφίζουν ή συνομιλήστε σαν το MOMA να άλλαξε στο πρότυπο .webp. Ο αγαπημένος μου διάδρομος του Χόγκουαρτς είναι αυτός ο ανεπιτήδευτος διάδρομος κοντά σε μια αυλή όπου δύο χρυσές πανοπλίες ανταγωνίζονται πονηρά η μία την άλλη με μια κλωτσιά κάθε φορά που περνάω. Μια φορά η σωστή πανοπλία, αφού προφανώς την είχε μέχρι εδώ με τις αηδίες του αριστερού, φόρεσε το μαχαίρι του και κέρδισε την αιώνια χάλια του άλλου.

Ωστόσο, αυτό το μεγαλείο δεν είναι πάντα ευλογία. Η δογματική αναζήτηση ενός ρεαλιστικού Χόγκουαρτς από το Avalanche έχει κάνει τον τόπο έναν ειλικρινή λαβύρινθο. Μόνο το Central Hall εκπέμπει ακτίνες προς έξι ή επτά κατευθύνσεις, καθεμία από τις οποίες ανεβαίνει προς τις τάξεις ή προς τα μπουντρούμια. Ποτέ δεν έχω ανέβει περισσότερα σκαλοπάτια βιντεοπαιχνιδιών στη ζωή μου — κουράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι. Συνήθως μου αρέσει να απενεργοποιώ τους δείκτες πλοήγησης σε παιχνίδια ανοιχτού κόσμου και να μαθαίνω τον χάρτη μόνος μου, αλλά επειδή δεν μου περισσεύουν τρία χρόνια, πατάω συνεχώς το κουμπί που δημιουργεί ένα χρυσό μονοπάτι στον προορισμό μου.

Ο μόνος πραγματικά ενοχλητικός λόξυγκας είναι οι σύντομες, αλλά συχνές παύσεις στις πόρτες του Χόγκουαρτς, ενώ το παιχνίδι φορτώνει ό,τι υπάρχει στην άλλη πλευρά. Αυτά τα φορτία διαφέρουν από τα τραύλισμα - ένα περιστρεφόμενο σύμβολο φόρτωσης εμφανίζεται στην πραγματικότητα στην πόρτα ενώ περιμένετε. Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε ποτέ να περιμένω περισσότερο από δύο δευτερόλεπτα για να ανοίξει μια πόρτα στο setup μου, αλλά είναι ένα ελάττωμα σε έναν κατά τα άλλα καθηλωτικό κόσμο.

Από την ημέρα κυκλοφορίας, το Hogwarts Legacy έχει επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα με το pop-in. Φτάστε σε μια τοποθεσία με σκούπα ελαφρώς γρηγορότερα από το αναμενόμενο παιχνίδι και οι μαθητές θα εξαφανιστούν. Η ακτή ψηλά πάνω από την ύπαιθρο μπορεί επίσης να προκαλέσει σύγχυση στον κινητήρα, καθώς γεννιέται και εξαφανίζει οντότητες από κάτω σας. Οι αποστάσεις απόδοσης και οι προϋπολογισμοί ροής είναι τεχνικά εμπόδια που ελέγχουν τα περισσότερα παιχνίδια ανοιχτού κόσμου, κρατώντας τους παίκτες προσγειωμένους και επιμελώντας τις οπτικές γωνίες, αλλά το Χόγκουαρτς δεν έχει αυτή την πολυτέλεια.

Το Χόγκουαρτς δεν έχει επίσης την πολυτέλεια να είναι απλώς βιντεοπαιχνίδι. Είναι τόσο σπάνιο να έχουμε ένα αδειοδοτημένο, υπερπαραγωγικό παιχνίδι όπως αυτό - ένα παιχνίδι που αποδίδει κυρίως στην τεράστια κλίμακα ενός περίπλοκου κόσμου φαντασίας που έπρεπε να αναπτυχθεί δεκαετίες στο μυαλό μας και στον κινηματογράφο. Όμως, το επίτευγμα της Avalanche Software πλήττεται από τη συσχέτισή της με έναν δημιουργό που χρησιμοποίησε τη δύναμη και την περιουσία του για να υπονομεύσει τη νομική και κοινωνική αποδοχή των τρανς ατόμων.

Αυτό που θα μπορούσε να ήταν μια καθαρή στιγμή γιορτής για μια σειρά που έχει καθυστερήσει για ένα υπέροχο βιντεοπαιχνίδι περιπλέκεται από το γεγονός ότι η επιτυχία της είναι μια νίκη για την JK Rowling και όλα τα άσχημα συναισθήματα που συνδέονται με την επιθυμία να παίξει το υπέροχο νέο μάγο RPG .

Το Hogwarts Legacy είναι ένα υπέροχο παιχνίδι που στοιχειώνεται από έναν τρομερό δημιουργό.