(Πίστωση εικόνας: Capcom)
Το Dragon's Dogma 2 έχει μια πολύ περίεργη αντίληψη της δυσκολίας. Τα πράγματα δεν είναι πολύ δύσκολα όσο τρέχεις γύρω από το Βέρμουντ—υπάρχουν μερικοί καλικάντζαροι, μερικοί γαϊδούρες και μερικοί δράκοι. Μόλις καταλάβετε το σύστημα μάχης, ίσως αρχίσετε να νιώθετε αυτοπεποίθηση. Τότε συμβαίνει το Battahl.
Όποιος έχει πάει εκεί ξέρει για τι πράγμα μιλάω, αλλά για τους μη μυημένους, εδώ είναι μια σύνοψη.
Δύο εμπειρίες μου έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τον Battahl. Εμπειρία πρώτη: Μπαίνω σε αυτή τη ζώνη για πρώτη φορά, προσπαθώντας απεγνωσμένα να φτάσω στην πόλη για να μπορέσω να σημειώσω αυτή την κύρια αποστολή. Με χτυπούν στο διάολο - δες, έκανα το λάθος να εμφανιστώ ως Μαχητής με το augment που αυξάνει την εχθρική επιθετικότητα και όλα σε παραξενεύουν στο Battahl. Τα παντα.
Βλέπω αυτό που μπορώ να περιγράψω μόνο ως το πιο άθλιο λιφτ του σκι στον κόσμο. Δύο από αυτά, για την ακρίβεια, συνδέονται με το ίδιο νησί, κατευθύνονται προς την πόλη που πρέπει να πάω. Σκέφτομαι μέσα μου, πνιγμένος στην ύβρις: «Α, εντάξει. Η πυκνότητα του εχθρού έχει σκοπό να σας ενθαρρύνει να χρησιμοποιήσετε αυτό το σύστημα ταξιδιού, αυτό είναι τακτοποιημένο.' Ανεβαίνω με νύχια μέχρι τον πρώτο σταθμό και καλώ τον ανελκυστήρα να τελειώσει. Είναι ένα αργό και χωρίς προβλήματα ταξίδι.
starcraft 2 cheat κωδικοί
Φτάνω στο πρώτο pitstop και πολεμάω με κάποιους ληστές που είχαν διεκδικήσει να πέσουν σε αυτή την πέτρινη κολόνα. Τους σκοτώνω και λίγες στιγμές αργότερα εμφανίζεται ένας γρύπας. Το τρομάζω. Ανεβαίνω στον επόμενο ανελκυστήρα και τα πιόνια μου, σαν να βλέπουν την γραφή στον τοίχο, αρνούνται να με συνοδεύσουν. Εμφανίζεται μια άρπυια, με αρπάζει και με διώχνει επειδή είχα το θράσος να προσπαθήσω να πάω κάπου σε ένα βιντεοπαιχνίδι.
Η δεύτερη εμπειρία ήταν όταν προσπαθούσα να βγω από τη φανταστική Αυστραλία. Επιλέγω να πάρω το κάρο, αλλά μας κάνουν ενέδρα. Το πιόνι μάγος μου σκέφτεται 'Γεια, αυτή είναι μια υπέροχη στιγμή για να ρίξετε τον Σεισμό!' και εξαλείφει τον μοναδικό τρόπο μεταφοράς μου, αφήνοντάς μας εγκλωβισμένους ακριβώς στη μέση του σημείου από όπου ερχόμουν και εκεί που προσπαθούσα να πάω. Ξοδεύω περίπου πέντε λεπτά πολεμώντας τους ελικόπτερους (και επίσης έναν κύκλωπα, που εμφανίζεται στη μέση του καβγά). Κερδιζουμε. Τότε συμβαίνει ένας γρύπας. Προσπαθώ να ανέβω στην πλάτη του και αμέσως απογειώνεται.
ακουστικά gaming στούντιο
Σε αυτό το σημείο είμαι πλήρως παραδομένος στις ιδιοτροπίες της μοίρας. Εννοώ—κοίτα, είχα σχέδια, αλλά σαφώς το Dragon's Dogma 2 δεν ενδιαφέρεται για το τι σκέφτομαι, θέλω ή αισθάνομαι. Αν δεν είμαι διατεθειμένος να κάψω ένα Ferrystone, κανένα ταξίδι δεν είναι σίγουρο.
Και δεν είμαι μόνο εγώ — εδώ είναι μερικά κλιπ από τους συναδέλφους μου που πραγματικά οδηγούν στο σπίτι τόσο το πόσο πυκνό εχθρικό είναι το Battahl όσο και το πόσο άχρηστα είναι τα λιφτ του σκι.
Μέση εμπειρία εξερεύνησης Battahl από r/DragonsDogma
'Αυτό είναι ένα ...... καλά σκατά' από r/DragonsDogma
Ναι, μπορείτε να ξεπεράσετε το Battahl. Αλλά αν έχετε το θράσος να πάτε εκεί πριν από την ώρα σας, η ζώνη ξεπερνά το «git good» και στρέφεται στο «το σύμπαν σε μισεί». Θυμάμαι το κολαστήριο Caelid του Έλντεν Ρινγκ και αυτό το μέρος είναι εντελώς χαλαρωτικό σε σύγκριση. Στην πραγματικότητα, ο Battahl είναι σαν ένα mini-Caelid με την ίδια ακριβώς εχθρική πυκνότητα. Με μια λέξη, είναι χάλια. Είναι ένα κακό μέρος για να βρίσκεσαι.
Αλλά όταν αυτό το ταξίδι με βοϊδάμαξα διακόπηκε επιμελώς, κάτι έσπασε. Η απογοητευμένη μου γκρίνια έσβησε και άρχισα να γελάω - ίσως είχα ένα πάρα πολλά εγκεφαλικά επεισόδια από κόκκινους λύκους και θυμωμένους μπαλτάδες, αλλά άρχισα να διασκεδάζω πραγματικά.
Το Dragon's Dogma 2 είναι ένα εξοργιστικό βιντεοπαιχνίδι, αλλά μόνο με την έννοια ότι οι παίκτες -συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου- έχουν συνηθίσει να παίρνουν αυτό που θέλουν. Και δεν εννοώ καν ότι με έναν τρόπο «Χρειαζόμουν να κάνω καλό», γειτονικές ψυχές, καθυστερημένη ικανοποίηση. Το Sekiro: Shadows Die Twice είναι δύσκολο, αλλά αν συνεχίσεις να χτυπάς τον τοίχο θα καταρρεύσει. Μπορείτε ακόμα να ανεβείτε σε αυτό το βουνό, και αν επιμείνετε, θα φτάσετε εκεί που οδηγούσατε.
(Πίστωση εικόνας: Capcom)
Το Dragon's Dogma 2 δεν είναι βουνό, είναι το περιπετειώδες αντίστοιχο της Ρωσικής Ρουλέτας. Οτιδήποτε λιγότερο από το να κάψει ένα Ferrystone έχει μηδενικές πιθανότητες να γίνει εφιάλτης. Όταν ανέβηκα σε αυτό το καρότσι, εγώ καταζητούμενος για να φτάσω στο Checkpoint Rest Town, αλλά μια σφαίρα βρισκόταν στο θάλαμο όταν έσφιξα τη σκανδάλη—έτσι, αντ' αυτού, πυροβολήθηκα με 20 καλικάντζαρους, έναν κύκλωπα και ένα εισιτήριο μονής διαδρομής για τη φωλιά της πόλης.
nitro drift fortnite
Με τον ίδιο τρόπο που, ας πούμε, ο Genichiro Ashina σε αναγκάζει να μάθεις το σύστημα μάχης του Sekiro: Shadows Die Twice ή να σταματήσεις, νομίζω ότι ο Battahl σε αναγκάζει να μάθεις πώς απλά να χωλαίνεις στα σαγόνια του παιχνιδιού όταν σε σφίγγει. Το Dragon's Dogma 2 και οι διακοπές του δεν είναι τεστ της ικανότητας ή της υπομονής σας, αλλά δοκιμάζουν το αντανακλαστικό σας για να καταπολεμήσετε το ρεύμα ενός ποταμού όταν σας σπρώχνουν σε αυτό.
Αυτό το παιχνίδι πραγματικά δεν είναι για όλους. Καλά, ο Battahl σχεδόν με έκανε να χάσω το ενδιαφέρον μου, οπότε δεν είναι καν για μένα. Η ίδια η ζώνη είναι επίσης εμβληματική για τα ελαττώματα του παιχνιδιού. Οι αποστολές αισθάνονται λεπτές, ημιτελείς ή άσκοπα σκληρές (έχω εγκαταλείψει πλήρως τη δηλητηρίαση από μια άρπυια για αυτόν τον τύπο). Η πυκνότητα του εχθρού —ακόμα και όταν την ξεπερνάτε— είναι εντελώς θορυβώδης. Αλλά είναι επίσης πολύ υπέροχο όταν σταματήσεις να νοιάζεσαι και αφήνεις το ποτάμι να σε μεταφέρει όπου μπορεί.
Την επόμενη φορά που ένας γρύπας θα βομβαρδίσει το βόδι ή το τελεφερίκ σας, την επόμενη φορά που ένας κύκλωπας θα σας ρίξει σε ένα χάσμα χωρίς ξεκάθαρη έξοδο, την επόμενη φορά που θα συνειδητοποιήσετε ότι ο χάρτης σας είπε ψέματα και ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαδρομή για τον προορισμό σας, θέλω επαναλαμβάνεις αυτές τις λέξεις: «Είναι αυτό που είναι». Δείτε αν λειτουργεί.
